مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی تجربه ی عملی و نگرش زنان نسبت به الگوی ازدواج خویشاوندی در میان زنان کُرد همسردار شهر مهاباد
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	ازدواج خویشاوندی، خویشاوند نزدیک، نگرش، خانواده، زنان کُرد، مهاباد
چکیده	چالش هایی که زندگی صنعتی فرا روی نهاد خانواده قرار داد، سبب شد تا دگرگونی هایی در نگرش ها، باورها، هنجارها و آداب و رسوم مربوط به ازدواج و همسرگزینی به وجود بیاید. بنابراین، پژوهش و تحقیق در عرصه ی روابط خانوادگی (از جمله ازدواج)، در راستای شناخت تغییرات آن و آمادگی جهت مواجهه ی مناسب و حساب شده با این تغییرات، از اهمیّت بنیادینی برخوردار است. هدف از این مقاله بررسی میزان عمومیّت ازدواج خویشاوندی در میان زنان کُرد همسردار شهر مهاباد و نیز نگرش آن ها نسبت به ازدواج فرزندشان (دختر و پسر) با خویشاوندان است. داده ها با استفاده از پیمایشی که در سال 1391 انجام شد و در آن 700 زن همسردار مورد مصاحبه قرار گرفتند گردآوری شده است. نتایج نشان می دهد که 36/9 درصد ازدواج ها از نوع خویشاوندی است که در این میان، 23/2 درصد زنان با خویشاوندان نزدیک خود ازدواج کرده اند. توزیع ازدواج های خویشاوندی بر حسب تحصیلات نشان می دهد که این نوع ازدواج با سطح تحصیلات زنان رابطه ای معکوس دارد. زنان دارای تحصیلات بالاتر، کم تر از دیگران با خویشاوندان خود ازدواج کرده اند. نتایج همچنین بیانگر آن است که عمومیّت ازدواج خویشاوندی در کوهورت های اخیرتر ازداوج کم تر از کوهورت های قدیمی تر است. زنانی که خود ازدواج خویشاندی را تجربه کرده اند، بیش تر از سایرین موافق ازدواج فرزند شان با خویشاوندان می باشند و تفاوتی در نگرش آن ها نسبت به ازدواج فرزندان دختر و یا پسر با فردی از افراد فامیل وجود ندارد. بر پایه ی این بررسی، زنان دارای تفکّرات مدرن، برخوردار از استقلال بیش تر، سرمایه ی فرهنگی بالاتر و همچنین آن هایی که تحصیلات دانشگاهی دارند، بیش تر از سایرین مخالف ازدواج فرزندان با خویشاوندان خود می باشند.
پژوهشگران	حاتم حسینی (نفر اول)، بلال بگی (نفر دوم)