|
عنوان
|
روابط بینامتنی قرآن با صحیفه سجادیه(موردکاوی دعای اول و دوم)
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده کنفرانسی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
قرآن، صحیفه سجادیه، متن حاضر، متن غایب، رابطه بینامتنی
|
|
چکیده
|
بینامتنی به معنای روابط و کنش ها در بستر متن از پدیده هایی است که معمولا در متون ادبی به کار گرفته می شود. بر اساس این نظریه هر متنی نا گزیر با متن های دیگرکنش های دو سویه دارد و استوار به رمزگانی است که پیشتر شناخته ایم. بنابراین به مدد بینامتنی می توان ارتباط موجود میان متون مختلف را آشکار ساخت. قرآن کریم به عنوان یک متن مقدّس از جمله متونی است که سایر متون دینی به گونه های مختلف با آن پیوند برقرار نموده و ارتباطی استوار یافته اند؛ صحیفه سجادیه نیز از این قاعده مستثنا نیست و تعابیر و مفاهیم قرآنی به گونه های مختلف در آن حضوری چشمگیر دارد، به گونه ای که گاه درک معنای مورد نظر امام (ع) جز از طریق شناخت متن قرآنی و چگونگی ارتباط آن دو میسر نیست. پژوهش حاضر بر آن است که با روش توصیفی - تحلیلی به تبیین گونه های مختلف بینامتنی قرآن در دعای اول و دوم صحیفه سجادیه بپردازد و تکنیک های متنوع بینامتنی را در کلام امام سجاد(ع) بررسی نماید
|
|
پژوهشگران
|
کرم سیاوشی (نفر اول)، سمیه سلمانیان (نفر دوم)
|