مشخصات پژوهش

عنوان	ژئوشیمی سازندهای آهکی- دولومیتی جنوب غربی استان کرمانشاه و بررسی ساز و کار دولومیتی شدن و توسعه کارست
نوع پژوهش	طرح پژوهشی خاتمه یافته
کلیدواژه‌ها	ژئوشیمی، سازند آسماری، سازند شهبازان، دولومیت، دولومیتی شدن، کارست
چکیده	در این پژوهش سازندهای آسماری و شهبازان در منطقه جنوب باختری استان کرمانشاه به لحاظ تأثیر فرایند دولومیتی شدن و نقش آن در توسعه تخلخل و نفوذپذیری و کارستی شدن این سازند ها بررسی شده اند. به این منظور سه برش سطحی از سازندهای مزبور به منظور مطالعات پتروگرافی، فرایند های دیاژنزی و ژئوشیمیایی پس از انجام مطالعات صحرایی انتخاب شدند. آنالیز های ژئوشیمیایی صورت گرفته در این مطالعه بر روی نمونه ها شامل XRD، XRF، ICP-OES و EPMA می باشد. سازند آسماری در منطقه مورد مطالعه شامل واحد های آهکی متوسط تا ضخیم لایه خاکستری تا تیره رنگ همراه با میان لایه های آهک مارنی و شیل به سن الیگوسن – میوسن است. مطالعات پتروگرافی و میکروفاسیس سازند آسماری نشان دهنده تشکیل این سازند در یک محیط رمپ کربناته می باشد. مطالعات انجام شده حاکی از عدم تأثیر فرایند دولومیتی شدن در سازند آسماری می باشد. سازند شهبازان در منطقه مورد مطالعه شامل واحد های دولومیتی ضخیم لایه تا توده ای کرم تا سفیدرنگ همراه با میان لایه های آهک مارنی به سن ائوسن میانی است. مطالعات پتروگرافی و میکروفاسیس های شناسایی شده در سازند شهبازان نشان دهنده تشکیل این سازند در محیط جزر و مدی تا لاگون است. بر اساس مطالعات پتروگرافی پنچ گروه دولومیت بر اساس بافت و اندازه در سازند شهبازان شامل دولومیکرایت (16-4 میکرون)، دولومیکرواسپارایت (62-16 میکرون)، دولواسپارایت (250-70 میکرون)، دولواسپارایت (500-60 میکرون) و سیمان های دولومیتی حاشیه ی حفرات ( 150-40 میکرون) شناسایی شدند. فرایندهای دیاژنزی در سازند آسماری نشان دهنده گذر واحدهای آهکی این سازند از محیط دیاژنز دریایی و تدفینی به محیط دیاژنزی جوی می باشد. بررسی ها نشان دهنده ی تأثیر فرایند های دیاژنزی دریایی تا جوی در مراحل اولیه قبل از فرایند دولومیتی شدن فراگیر در سازند شهبازان می باشد که باعث انحلال اجزای آراگونیتی و ایجاد تخلخل های قالبی شده است. در مرحله بعد، فرایند دولومیتی شدن در سازند شهبازان در طی بالا آمدن و یا افت سطح نسبی آب دریاها در منطقه اختلاط آب های جوی با آب های فریاتیک دریایی صورت گرفته است. به نظر می رسد کاهش حجم صورت گرفته در طی فرایند دولومیتی-شدن و تبدیل کلسیت به دولومیت باعث افزایش تخلخل و نفوذپذیری شده است. البته فرایند تبلور مجدد و افزایش اندازه ی بلورها در طی مراحل دی
پژوهشگران	بهروز رفیعی (همکار)، حسن محسنی (همکار)، مسعود عبدالله پور (همکار)