مشخصات پژوهش

صفحه نخست /اثر کود زیستی (مایکوریزا و ...
عنوان اثر کود زیستی (مایکوریزا و بیوفسفات) و پرایمینگ بذر در مزرعه بر سبز شدن، رشد و عملکرد نخود در منطقه همدان
نوع پژوهش پایان نامه
کلیدواژه‌ها فسفات زیستی، درصد همزیستی، سرعت سبز شدن، کارایی زراعی فسفر، مایکوریزا
چکیده جهت بررسی اثر کود زیستی فسفات و پرایمینگ بذر در مزرعه بر سبز شدن، رشد و برخی شاخص های رشد زراعی نخود رقم آزاد، آزمایشی در سال 1392 در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان انجام شد. این پژوهش بصورت آزمایش فاکتوریل سه فاکتوره در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. عامل اول شامل پرایم کردن در دو سطح شاهد (بدون پرایم) و پرایم با آب، عامل دوم کاربرد کود زیستی فسفات با چهار سطح مایکورایز، بارور 2، کاربرد هر دو و عدم مصرف کود زیستی و عامل سوم یعنی کود فسفات در سه سطح عدم مصرف کود، 50 و 100 درصد فسفات توصیه شده، مورد مطالعه قرار گرفت. برای تیمار پرایم در مزرعه، بذرها به مدت 8 ساعت در آب قرار گرفتند. نتایج نشان داد که پرایمینگ بذر باعث افزایش به ترتیب 7/7 و 44 درصدی درصد سبز شدن و درصد همزیستی مایکوریزا گردید. بیشترین درصد همزیستی ریشه با مایکوریزا نیز در تیمار 50 درصد مصرف کود فسفات به همراه پرایمینگ و کاربرد تلفیقی مایکوریزا و بارور 2 به میزان 63/31 درصد به دست آمد. وزن صد دانه بدون توجه به میزان کود فسفات مصرف شده تحت تاثیر کاربرد همزمان هر دو کود زیستی در تیمار پرایم شده افزایش چشمگیری نشان داد. در این تحقیق بیشترین عملکرد بیولوژیک مربوط به تیمار پرایمینگ به همراه صد در صد کود فسفات و تلفیق مایکوریزا و بارور 2 بود (848/9 گرم بر متر مربع) که اختلاف معنی داری با تیمارهای دیگر داشت. بیشترین عملکرد دانه به میزان 302/7 گرم در متر مربع، مربوط به تیمار استفاده از 50 درصد کود فسفات در تلقیح با مایکوریزا و بارور 2 بود که در عین حال با تیمار 100 درصد کود فسفات در هر دو سطح پرایمینگ بذر تفاوت معنی داری نشان نداد. بالاترین شاخص برداشت و میزان کارایی زراعی فسفر مربوط به تیمار 50 درصد مصرف فسفات به همراه پرایمینگ و کاربرد تلفیفی مایکوریزا و بارور 2 به ترتیب با مقدار 42/71 درصد و 14/74 کیلوگرم دانه بر کیلوگرم فسفات بود. همچنین در این تحقیق بیشترین وزن خشک کل و سرعت رشد محصول نیز از تیمار 50 درصد فسفات و کاربرد مایکوریزا و بارور 2 به ترتیب به میزان 698/9 گرم در متر مربع و 40/2 گرم بر متر مربع در روز به دست آمد.
پژوهشگران محمدعلی ابوطالبیان (استاد راهنما)، محمد اللهی (دانشجو)