عنوان	رابطه رشد حامی فقرا، نا برابری درآمدی و فقر در ایران در سالهای 1363-1391
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	رگرسیون برداری با وقفه های توزیعی،رشد حامی فقرا، نابرابری درآمدی، نرخ رشد هزینه ناخالص، فقر
چکیده	اولین قدم در مسیر مبارزه با فقر و محرومیت، اگاهی از وضعیت فقر است. در این تحقیق ، بررسی تأثیر عواملی چون رشد اقتصادی و نابرابری درآمدی بر شدت فقر، با استفاده از الگوی اقتصاد سنجی خود رگرسیونی با وقفه های توزیعی و همچنین تعیین شاخص رشد حامی فقرا در دوره زمانی 1391-1363 می باشد.نتایج پژوهش حاکی از آن است که اثر گذاری تمام ضرایب متغیر های مدل مطابق با نظریه های اقتصادی است و در بلند مدت رشد اقتصادی بر فقر اثر کاهنده دارد و نا برابری درآمدی باعث گسترش حجم فقر می شود. ضریب جمله تصحیح خطا نیز نشان می دهد که در هر دوره به ترتیب حدود 0/62 و 0/72 از عدم تعادل کوتاه مدت برای دستیابی به تعادل بلندمدت تعدیل می شود. برای محاسبه شاخص رشد حامی فقرا از شاخصی که توسط کاکوانی، خندکر و سان که در واقع مکمل مدل کاکوانی و پرینا است ، استفاده شده است. با توجه به این شاخص، تغییرات در شاخص های مختلف فقر به دو اثر رشد و نابرابری تجزیه می شوند. با استفاده از اثرات رشد و نابرابری خالص، کشش های اثرات رشد و نابرابری خالص و کشش فقر به تفکیک مناطق شهری و روستایی ایران مشخص شدند. نتایج نشان می دهد برای مناطق شهری و روستایی تفسیر متفاوتی وجود دارد و در بیشتر سال های مورد نظر در این مناطق رشد به تفع فقرا عمل کرده است.
پژوهشگران	محمدحسن فطرس (استاد راهنما)، فهیمه مریانجی (دانشجو)، محمد مولایی (استاد مشاور)