پژوهش های قرآنی از دیرباز بیش تر بر فرآیندهای تفسیری و تأویلی قرآن متمرکز بوده و تبیین و شفاف سازی مبانی و احکام و دستورات الهی جزء لاینفک این پژوهش ها قلمداد می شده است. از آنجا که تحلیل سبک شناختی تا حد زیادی رویکرد فکری و فلسفی صاحب اثر را روشن می کند، بررسی شیوه های کاربرد واژه های قرآن می تواند شناخت بهتری از این واژه ها و نوع کاربرد آن ها در قرآن به دست دهد. واژه های زیادی در قرآن در برگیرندۀ مفهوم گناه می باشند که در این مقاله می کوشیم برخی از این واژه ها را از دو منظر کیفی و کمی بررسی کنیم. افزون بر این، به مسایلی همچون بسامد هر واژه، ارتباط معنایی واژگان با یک دیگر، پیشینۀ هر واژه، واژه های همنشین با این واژگان، ساختمان واژه ها و مفاهیم کاربردی هر واژه پرداخته می شود و ویژگی های منحصر به فرد هر واژه را که جزء مؤلفه های سبک-ساز به شمار می روند تبیین خواهیم نمود.
