مقدمه: در مشاغل مرتبط با حوزه های سلامتی و بهداشتی- درمانی، منابع فشار روانی فراوانی وجود دارد و به تبع آن، پرستاران فشارهای روانی زیادی را تجربه می نمایند. شناسایی متغیرهای مؤثر بر امنیت روانی پرستاران می تواند گامی در جهت ارتقای امنیت روانی و کاهش فشارهای روانی پرستاران گردد. هدف: هدف از این پژوهش مطالعه روابط بین توانمند سازی روان شناختی، معنویت در کار و امنیت روانی در میان پرستاران بیمارستان های دولتی شهر سنندج بوده است. مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. که در سال 1392 اجرا شد. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران بیمارستان های دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر سنندج(410 نفر) بود که با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی ساده، 148 آزمودنی به عنوان نمونه انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه توانمند سازی روان شناختی(وتن و کمرون:1998)، معنویت در کار( میلیمان و همکاران:2003) و امنیت روانی( ادمونسون:1993) بود که روایی آنها با استناد به دیدگاه صاحب نظران و پایایی آن ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ، به ترتیب با ضریب آلفای 0/94 ،0/92 و 0/88 مورد تایید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t تک نمونه ای، آزمون همبستگی پیرسون و روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده های پژوهش نشان داد که توانمند سازی پرستاران در سطح مطلوب، معنویت در کار در سطح متوسط و امنیت روانی آن ها در سطح پایینی بود. بین توانمند سازی روان شناختی، معنویت در کار و امنیت روانی، روابط مثبت و معناداری وجود داشت. یافته ها همچنین نشان داد که توانمند سازی روان شناختی نقش معنی داری در پیش بینی امنیت روانی پرستاران داشت. نهایتاً نیز مشخص شد که معنویت در کار می تواند نقش میانجی را در افزایش رابطه توانمندسازی روان شناختی و امنیت روانی ایفا نماید. نتیجه گیری: مدیران بیمارستان ها می توانند با کاربست برنامه های توانمند سازی کارکنان و فراهم آوردن محیط های کاری مملو از اخلاق و معنویت زمینه های ارتقای امنیت روانی پرستاران را فراهم آورند.
