سازمان های آموزشی به ویژه مدارس کشورمان در شرایط متغیّر و متحوّل امروزی، جهت مقابله با مسائل و مشکلات عدیده ای که با آن روبرو هستند، نیاز مبرمی به مدیران و معلّمانی دارند که خلّاق و به روز باشند و این خلاقیّت را در عملکرد شغلی شان نشان دهند. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر هوش موفّق در عملکرد خلاقانه بواسطه نقش میانجی خودکارآمدی معلّمان انجام شده است. روش پژوهش کمّی، توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه پژوهش معلّمان ناحیه چهار شیراز به تعداد 1890 نفر بودند، که از این جامعه با روش نمونه گیری تصادفی ساده و بر مبنای جدول مورگان نمونه ای به حجم 318 نفر انتخاب شد. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه-های هوش موفّق گریگورنکو، جاروین و استرنبرگ(2002)، خودکارآمدی ریگز و نایت(1994)، و عملکرد خلاقانه الدهام و کامینگز(1996) استفاده شد. جهت تعیین پایایی و روایی ابزارها، از تکنیک های آلفای کرانباخ و تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد، نتایج بیانگر پایایی و روایی مطلوب ابزار بود. تجزیه و تحلیل داده ها با کمک تکنیک های توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و استنباطی(تحلیل عاملی تأییدی و تحلیل مسیر تأییدی) و با استفاده از نرم افزارهای Spss و Lisrel انجام شد. نتایج تحلیل نشان داد که: هوش موفّق دارای اثر مستقیم، مثبت و معنادار در سطح 05/0 بر عملکرد خلاقانه و خودکارآمدی معلّمان بود؛ خودکارآمدی دارای اثر مستقیم، مثبت و معنادار در سطح 05/0 بر عملکرد خلاقانه بود؛ همچنین هوش موفّق بواسطه نقش میانجی خودکارآمدی دارای اثر غیرمستقیم، مثبت و معنادار بر عملکرد خلاقانه معلّمان بود.
