پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی ساختاری بهره وری منابع انسانی با توجه به آموزش ضمن خدمت و برنامه ریزی مسیر شغلی انجام شده است. روش تحقیق ، توصیفی و طرح پژوهشی همبستگی با رویکرد معادلات ساختاری می باشد. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشگاه بوعلی سینا به تعداد 745 نفر می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم هر طبقه 211 نفر به عنوان نمونه آماری جهت مطالعه انتخاب شدند. برای گردآوری داده های پژوهش از سه پرسشنامه استاندارد آموزش ضمن خدمت، برنامه ریزی مسیر شغلی و بهره وری منابع انسانی استفاده شد. برای روایی پرسشنامه از نظر متخصصان و اساتید مدیریت و علوم تربیتی بهره گرفته شد و برای سنجش میزان پایایی از ضریب آلفای کرونباخ در یک مطالعه مقدماتی، پرسشنامه آموزش ضمن خدمت 83/0= α ، پرسشنامه برنامه ریزی شغلی 88/0 =α و بهره وری منابع انسانی 90/0= α بدست آمد.داده های تحقیق پس از جمع آوری با استفاده نرم افزارهای آماری LISREL, SPSS تحلیل شدند. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که: اثر مستقیم آموزش ضمن خدمت بر بهره وری نیروی انسانی مثبت و معنادار است. اثر مستقیم آموزش ضمن خدمت بر برنامه ریزی مسیر شغلی مثبت و معنادار است. اثر مستقیم برنامه ریزی مسیر شغلی بر بهره وری نیروی انسانی مثبت و معنی دار است. اثر غیر مستقیم آموزش ضمن خدمت بر بهره وری نیروی انسانی با نقش میانجی برنامه ریزی مسیر شغلی مثبت و معنی دار می باشد. بر این اساس می توان بیان کرد از جمله عواملی که می توان در راستای افزایش بهره وری منابع انسانی به آنها توجه کرد آموزش های ضمن خدمت و برنامه ریزی مسیر شغلی می باشد.
