هر متن یا اثر ادبیِ شاخص، اطلاعات و معانی ارزشمندی در خود نهفته دارد و به همین دلیل می توان به آن به عنوان موضوعی شناختی نگریست و به دنبال کشف دانسته های آن بود. یکی از رویکردهای نو در حوزه تحلیل آثار ادبی و کشف معنا، رویکرد نشانه- معناشناسی با دیدگاه گفتمانی است. گریماس در تکمیل بحث سطوح زبانی یلمزلف و با الگوگرفتن از این نظریه به تبیین نظریه ای می پردازد که زمینه عبور از نشانه شناسی ساختگرا به نشانه - معناشناسی گفتمانی را فراهم می کند. مجموعه داستان "میکده گربه سیاه" یکی از آثار ارزشمند نجیب محفوظ، نویسنده شهیر مصر است و در رساله حاضر، این مجموعه با الگوی نشانه-معناشناسی گفتمانی مطالعه و بررسی میشود. این مجموعه شامل نوزده داستان کوتاه است. در این رساله به تبیین نقش ابعاد گفتمان در فرآیند تولید معنای داستانها میپردازیم. با توجه به خوانشی که از هر داستان صورت گرفت، بر این باوریم که غالب داستانهای این مجموعه از طریق پیوند کارکردهای حسی-ادراکی، عاطفی، شناختی و زیبایی شناختی شکل می گیرند و در فرآیندی گفتمانی از ویژگیهای شَوِشِی،تنشی، پدیدار شناختی، جسمانه ای و رخدادی برخوردار می شوند. هدف رساله ی حاضر، بررسی این کارکردها و تبیین ویژگیهای نشانه-معناشناختی حاکم بر آنها، برای نشان دادنِ شرایطِ تولید معنا و کشف معنای نهفته در داستانها است. این مجموعه شامل معناها و شناختهای گوناگون است و با بررسی داستانها به این نتیجه رسیدیم که عنصر زمان نقشی کلیدی در سبک حضور سوژه ها دارد و نویسنده به دنبال آن است تا نشان دهد که درک ارزشِ زمانِ "حال" عاملی است که حضور زیباشناختی سوژه ها را در جهان هستی تضمین خواهد کرد.
