هدف از این پژوهش شناسایی رابطه بین استقلال شغلی کارکنان با عملکرد فردی و سازمانی با توجه به نقش میانجی یادگیری فردی و سازمانی است. روش تحقیق توصیفی- همبستگی و از نوع مدل یابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان سازمان امور اقتصادی و دارایی استان همدان به تعداد 605 نفر بوده و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 225 نفر تععین شد. برای گردآوری داده ها از پنج پرسش نامه استقلال شغلی، یادگیری فردی، یادگیری سازمانی، عملکرد فردی و عملکرد سازمانی استفاده شد. برای تعیین روایی پرسشنامه ها از تحلیل عاملی تأییدی و جهت سنجش پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS و LISREL تحلیل شد. نتایج نشان داد که اثر مستقیم استقلال شغلی بر یادگیری فردی، یادگیری سازمانی، عملکرد فردی و سازمانی مثبت و معنادار است. به علاوه، اثر غیر مستقیم استقلال شغغلی بر عملکرد فردی و سازمانی با میانجی گری یادگیری فردی مثبت و معنادار است. افزون بر این، اثر غیرمستقیم استقلال شغلی بر عملکرد فردی و سازمانی با میانجی گری یادگیری سازمانی مثبت و معنادار است. براساس یافته های تحقیق، مدیران سازمانها می توانند در فرایند حمایت از استقلال شغلی کارکنان بر مکانیسمهای یادگیری فردی و سازمانی تمرکز نمایند و از این طریق عملکردهای فردی و سازمانی را ارتقا دهند.
