تربیت اخلاقی، مهمترین وجه تربیت به شمار می آید. دیدگاه های سنتی در این رابطه عمدتاً بر پرورش جنبه های عقلانی تمرکز دارند. جان دیویی که یکی از آغازگران دیدگاه های جدید درامر تربیت اخلاقی می باشد معتقد است. که در تربیت اخلاقی باید به دو جنبه کلی، توجه کنیم. یکی جنبه عقلانی و دیگری جنبه زیبایی شناسی است. در جنبه عقلانی باید رشد یا تکامل فرد مدنظر باشد به نحوه ی که باعث بهبود دائمی تعاملات اجتماعی و افزایش تجربه و بازسازی مداوم آن به نحوه ی که تفکر و عقلانیت محور قضاوت و داوری درست باشد. و در جنبه تجربه زیبایی شناسی که از دو جهت قابل بررسی هست. 1- تولید و خلق رفتار هنرمندانه(اجرای هنرمندانه)2-فعالیت زیباشناسی، از نظر وی هنر، نوعی تجربه است و زیبایی، رخدادی است که در بستر تجارب زندگی بشری اتفاق می افتد. هدف پژوهش حاضر، تبیین چیستی تجربه زیباشناسی و تربیت اخلاقی و نقش آن از منظرجان دیویی است. این پژوهش فلسفی از نوع تحلیل فلسفی و مفهومی است. روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای – اسنادی است . اسناد تحلیل شده شامل کتب، پیشینه ی مطالعاتی و پژوهش های مرتبط در این زمینه است. نتایج پژوهش نشان داد تربیت اخلاقی در فرد، از دو جنبه قابل بررسی می باشد. جنبه اول تولید و خلق رفتار و جنبه دوم فعالیت زیباشناسانه که به عمل و لذت مربوط می باشد. و درواقع تربیت اخلاقی یک تجربه زیبایی شناسی است که خصوصیات آنها عبارت است از احساسات و عواطف، خیال پردازی و تجسم که فصل مشترک هر دوی آنها می باشد. بنابراین از منظر جادن دیویی فردی دارای تربیت اخلاقی هست که در رفتار و اعمال او ویژگی های مانند همدردی، استدلال اخلاقی، ادراک اخلاقی و عمل اخلاقی قابل مشاهده باشد.
