زینب صادقی دهکردی

میازیس عبارت از ارتباط بسیار گسترده میان مگس ها و میزیان های خونگرم می باشد، که معمولا شامل عفونت خارجی به وسیله مراحل لاروی یا نوچه ای مگس ها در بافت های انسان و سایر حیوانات مهره دار است. میازیس زمانی اتفاق می افتد که مگس های بالغ ماده، تخم ها یا لارو مرحله اول خود را بر روی بدن میزبان یا منافذ آن بگذارند. علائم بالینی میازیس بسته به ناحیه آلوده، گونه مگس و تعداد لاروها متفاوت است. میازیس در مناطق گرمسیری از شیوع بالاتری برخوردار است. پرژوالسکیانا اساسا عامل میاز بزی است، ولی ممکن است به صورت تک گیر گوسفندها و گاها انسان ها را هم مورد آسیب قرار دهد. با توجه به اهمیت میازیس در اذیت و آزار،کاهش رشد و تولیدات دامی که منجر به ایجاد ضایعات اقتصادی شدید می گردد، شناخت و مبارزه با عوامل ایجاد کننده، بمنظور کاهش این خسارات اقتصادی ضروری بنظر می رسد. با توجه باینکه اطلاعاتی در مورد میاز بز در شهرستان کامیاران ( استان کردستان) وجود ندارد این مطالعه انجام شد. روش کار: برای انجام این تحقیق، طی اسفندماه سال 91 تا فروردین 92 تعداد 1084 راس بز کشتاری در کشتارگاه شهرستان کامیاران مورد بررسی قرار گرفت. بدن حیوان جهت یافتن میازهای جلدی و بینی و میازهای گوشت ، بروش ماکروسکوپی بررسی گردید. سپس میازهای جمع آوری شده در محلول الکل 70% و گلیسیرین 5% به ازمایشگاه انگل شناسی دانشکده پیرادامپزشکی منتقل و باکلیدهای تشخیص معتبر(آلان واکر) شناسایی و نامگذاری شد. نتایج: ابتدا مشخصات هر دام درفرم مربوطه ثبت گردید. دراین مطالعه 1084 راس بز مورد مطالعه قرارگرفتند. نوع میاز بز که در این مطالعه تشخیص داده شد فقط جنس پرژوالسکیانا بوده است. تعداد دام آلوده به این میاز، 100 راس گزارش شد که 35 % جنس ماده و 65 % جنس نر بودند.تعداد دام های ماده آلوده زیریکسال و بالای یکسال به ترتیب 12 مورد (3/44 %) و 23 مورد (7/65 %) گزارش شد و تعداد دام های نر آلوده به میاز که زیریکسال و بالای یکسال بودند به ترتیب 8 مورد (4/12 %) و57 مورد (6/87 % ) محاسبه شد. تعداد لاروهای آلوده کننده L1 و L2و L3 به ترتیب 110 عدد، 173 عددو 137 عدد گزارش گردید. بیشترین میزان آلودگی مربوط به آذرماه ( 5/12 %) ودیماه (10 %) بوده است. بیشترین شیوع میزان لارو L1 و L2و L3 عامل میازبه ترتیب در آبانماه، آذرماه وبهمن ماه گزارش شده است. بحث و نتیجه