تولید و استفاده انبوه از محصولات پلاستیکی راحتی را برای مردم به ارمغان می آورد و در عین حال منجر به تجمع آلاینده های پلاستیکی در محیط می شود، به طوری که آلودگی میکروپلاستیک و خطرات زیست محیطی مرتبط اخیراً به یک نگرانی جهانی تبدیل شده است. میکروپلاستیک ها عموماً به عنوان ذرات پلاستیکی با اندازه کمتر از پنج میلی متر تعریف می شوند. ازآنجایی که سالانه مقادیر زیادی ضایعات پلاستیکی در محیط رها می شود، میکروپلاستیک ها در حال حاضر به طور گسترده در محیط های مختلف، مانند اقیانوس ها، آب های شیرین، درون بدن حیوانات آبزی، خاک و لجن شناسایی می شوند. مطالعه میکروپلاستیک ها در خاک از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا خاک ها مخزن مهمی برای میکروپلاستیک ها هستند و طیف وسیعی از خدمات اکوسیستمی را ارائه می دهند که برای زندگی ضروری هستند. منابع متعدد میکروپلاستیک در خاک شناسایی شده است. در حال حاضر، منابع شناخته شده میکروپلاستیک ها عبارتند از کمپوست، لجن فاضلاب، آبیاری، مالچ پلاستیک، ریختن زباله و تهنشست اتمسفری. برهمکنش ویژگیهای مختلف میکروپلاستیک ها (وسعت ورود میکروپلاستیک ها به محیط، اندازه ذرات و نوع ترکیبات ساختاری میکروپلاستیک ها) و عوامل محیطی، انتقال و ماندگاری میکروپلاستیک ها در خاک را کنترل می کند. در سیستم خاک، پلاستیک می تواند برهمکنش بین ذرات، آب، ترکیبات شیمیایی و موجودات زنده را تغییر دهد و بر خصوصیات مختلف اگرواکوسیستم ها تأثیرگذار باشد. در این مطالعه، مروری بر تحقیقات صورت گرفته در جهان و ایران در مورد منابع ورودی میکروپلاستیک در خاک و اثرات و خطرات آن بر سلامت خاک و انسان پرداخته شده است.
