چکیده علم تصویرشناسی یکی از شاخه های ادبیات تطبیقی است که در نیمه ی اول قرن نوزدهم در فرانسه شکل گرفت. این علم که به بررسی تصویر دیگری بیگانه در متون ادبی می پردازد،بر اصول و مبانی خاصی استوار است که عبارتند از: روش تصویرسازی ، عوامل موثر بر تصویرسازی و حالت های خوانش بیگانه. از همین رو آثار ادبی ای که دربردارنده تصویری از ملت های بیگانه باشند، آثاری درخور بررسی در حوزه ی تصویرشناسی اند. دیوان شعری برخی از شعرای عرب در عصر عباسی همچون بحتری،ابو تمام،ابن رومی،محمدبن عبدالملک الزیات و مسلم بن ولید که تصویر شخصیت های مهم خاندان های بنی سهل و بنی منجم (دو خاندان ایرانی در عصر عباسی ) در آن ها منعکس شده است از جمله ی این آثارند.در همین راستا در پژوهش حاضر تصویر شخصیت های برجسته ی این دو خاندان در اشعار آن ها با هدف پی بردن به دیدگاهشان درباره ی ایشان با روش توصیفی-تحلیلی بررسی گردیده است.نتیجه ی بررسی بیانگر آن است که تصویرسازی با هردو روش مستقیم و غیرمستقیم صورت پذیرفته و تصاویر پیشین و خود شاعر نسبت به سایر عوامل تاثیر بیشتری بر تصویرسازی نهاده اند. همچنین دیگری بیگانه در سه حالت تحریف مثبت ،تحریف منفی و تسامح مورد خوانش واقع شده است و در میان سه حالت یاد شده تحریف مثبت بیشترین کاربرد و تحریف منفی کمترین کاربرد را داشته است.
