چکیده: عنصرزمان، یکی از عناصر حائز اهمیت در هر متن روایی به شمار می رود و به دو قسم زمان داستان و زمان روایی، تقسیم می-شود که این دو در ترتیب زمانی حوادث، با هم تفاوت دارند. زمان روایی یکی از مهم ترین دستاوردهای علم روایت شناسی در قرون اخیر است که به وسیله ی نظریه پردازان این علم بروز یافته است. درمیان آن ها، ژرارژنت فرانسوی نقش اساسی ایفا نموده و نظریه-ای برای بررسی عنصرزمان در متون روایی ارائه کرده است. در همین راستا، زمان روایی در رمان "العودهالی المنفی" اثر"أبوالمعاطی أبوالنجا" نویسنده ی معاصر مصری براساس نظریه ی او با روش توصیفی-تحلیلی، مورد تحلیل، واقع شده است . هدف از این پژوهش، بررسی چگونگی استفاده ی نویسنده از تکنیک های زمان روایی و پی بردن به میزان توانایی او در به کارگیری آن تکنیک هاست. نتیجه ی پژوهش، بیانگر آن است که رمان مذکور تا حد زیادی از زمان داستان، فاصله گرفته است و نویسنده درآن از پرش های فراوان زمانی بهره برده است، درحالی که آینده نگری برگذشته نگری، غلبه دارد. هم چنین چهارتکنیک مکث -توصیفی، حذف، چکیده و صحنه ی نمایشی نیز دراین رمان به کار گرفته شده و منجر به تغییر شتاب روایت گردیده اند. علاوه براین، همه ی انواع بسامد نیز درآن، به کاربرده شده؛ جز این که بسامد بازگو نسبت به دیگر انواع ، کاربرد بیشتری دارد.
