تصویرشناسی علمی جدید است که به همت ژان ماری کاره در قرن بیستم در فرانسه شکل گرفت. این علم شاخه ای از ادبیات تطبیقی به شمار می آید و به بررسی تصویر دیگری بیگانه در آثار ادبی می پردازد. بررسی تصویر دیگری بیگانه بر اصول خاصی استوار است که اهم آن ها عبارتند از: روش تصویرسازی و عوامل تأثیرگذار بر آن ، حالت های خوانش بیگانه و نوع تصویر. در همین راستا آثار ادبی ای که دربردارنده ی تصویری از ملت های بیگانه باشند آثاری درخور بررسی درحوزه ی تصویرشناسی اند. دیوان شعری برخی از شعرای عصر عباسی همچون ابوتمام، بحتری، ابن رومی، دعبل خزاعی، ابن محلم خزاعی و علی بن جهم که در آن ها تصویر امرای طاهری (یکی از سلسله های ایرانی در عصر عباسی) منعکس شده است از جمله ی این آثارند. از همین رو در پژوهش حاضر تصویر امرای این خاندان در اشعار آن ها با هدف پی بردن به دیدگاه شان درباره ی ایشان با روش توصیفی تحلیلی بررسی گردیده است. نتیجه ی بررسی بیانگر آن است که تصویرسازی به روش مستقیم صورت گرفته و مؤلف تصویرساز نسبت به سایر عوامل تأثیر بیش تری بر تصویرسازی نهاده است، ضمن اینکه «بیگانه» در سه حالت هراس، شیدایی و دوستی خوانش شده و در میان سه حالت یاد شده حالت هراس کاربرد کمتری داشته است. در میان انواع تصویر نیز تصویر بسته بیشتر از تصویر باز در شواهد شعری نمود یافته است.
