محوطه باباکمال تویسرکان از ارزشمندترین محوطه های استان همدان و غرب ایران است که در تاریخ 24 اسفند 1353 با شماره ثبت 1036 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده اما تاکنون هیچ گونه پژوهش و کاوشی در مورد آن انجام نگرفته است و در سال های اخیر عوامل مختلفی باعث تخریب این محوطه شده است. بنابراین پروژه کاوش باستان شناختی محوطه باباکمال تویسرکان به سرپرستی یعقوب محمدی فر و همکاری اسماعیل همتی ازندریانی با تامین اعتبار اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان همدان و با صدور مجوز پژوهشکده باستان شناسی به شماره 97102240 مورخ 27/4/1397، زیر نظر پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی با اهداف کاوش لایه نگاری، تعیین عرصه و پیشنهاد حریم آغاز گردید. تپه باباکمال، دارای شواهد سطحی از دوره های مس و سنگ، مفرغ، آهن، اشکانی و اسلامی است و همین موضوع ضرورت تعیین و شناخت توالی لایه نگاری محوطه در بخش شرقی زاگرس مرکزی را مشخص نمود. از دیگر نکات بارز و قابل توجه انتخاب این محوطه برای کاوش، وجود سازه های خشتی بسیار شاخص و برجا بود تا بتوان این سازه خشتی را تاریخگذاری نمود. با توجه به شواهد ابتدایی این سازه خشتی و ارتباط فضایی و مکانی محوطه باباکمال با تپه نوشیجان و قرارگیری هر دو محوطه در یک دشت (نوشیجان جز شهرستان ملایر و باباکمال جز شهرستان تویسرکان محسوب می شوند) و اشاره کاوشگران تپه نوشیجان ملایر به این تپه به عنوان یکی از محوطه های کلیدی دوره ماد، ضرورت کاوش در تپه باباکمال را دو چندان نمود.
