حکومت الیمایی یکی از حکومت های نیمه مختار محلی در دوره اشکانی است که قلمرو آنان شامل مناطق شمالی خوزستان و کوهستانی زاگرس جنوبی بود. به طور کلی حکومت الیمایی به سه دوره کوتاه تر شامل دودمان کامناسکیر، دودمان اشکانی و پادشاهان ناشناخته تقسیم می شود. در این دوره هر یک از شاهان سکه هایی را به نام خود ضرب کرده اند که مهم ترین منبع اطلاعاتی شناخت ما از این دوره هستند. از آنجا که ضعف اطلاعاتی در زمینه وضعیت سیاسی و اقتصادی این دوره وجود دارد، آنالیز عنصری سکه ها، می تواند در زمینه این مطالعات بسیار راهگشا باشد. در این پژوهش 25 عدد از سکه های الیمایی موزه ملی ایران، مربوط به دوره اول و دوم، با دستگاه PIXE آزمایشگاه واندوگراف سازمان انرژی اتمی ایران مورد آنالیز قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، فرمانروایان اوایل دوره اول الیمایی از نظر اقتصادی در وضعیت مساعدی قرار داشتند اما به تدریج از میزان نقره در سکه ها کاسته و میزان مس آن ها افزوده شده است. این وضعیت در دوره دوم نامساعدتر شده و در مواردی میزان سرب استفاده شده در سکه های مسی، بیشتر از میزان مس بوده و سکه ها بسیار شکننده شده اند. معادن مورد استفاده برای سکه های مسی و نقره ای در این دوران نیز معدن کالکوپیریت مس سرچشمه کرمان و معدن سروسیت نخلک در انارک یزد معرفی شدند. در این پژوهش همچنین نقوش سکه های الیمایی مورد مطالعه قرار گرفت که تأثیرپذیری هنری سکه ها از سکه های سلوکی و اشکانی در نتایج مشاهده شد.
