شواهد باستان شناختی، جایگاه ساکنین کوهپایه های زاگرس را در تحولات دوران ایلام تایید کرده است. اما اطلاعات منسجمی از کمیت و کیفیت آثار این دوره در بخش های داخلی ارتفاعات زاگرس و به خصوص در سرشاخه های رود کارون در دست نیست. جدیدترین بررسی ها و کاوش های باستان شناختی حاکی از وجود شواهد قابل توجهی از دوران ایلام میانه یا یکی از شکوفاترین مقاطع تاریخ ایلام در این مناطق است. بررسی های میدانی، بازنگری و جمع بندی نتایج مطالعات جدید جایگاه منطقه کارون علیا را در قلمرو امپراطوری ایلام به طور مستندی آشکار می نماید. کشف تپه ها ومحوطه های باستانی، آثارمعماری، تدفین ها،کتیبه های میخی و اشیاء سفالین ایلامی در این منطقه مرتفع و صعب العبور، دریچه های تازه ای بر روی ایلام شناسان گشوده است. بررسی این مدارک نشان می دهد که این مناطق برخلاف نتیجه گیری های پیشین، نه در حاشیه قلمرو ایلام، بلکه در بطن معادلات سیاسی و اجتماعی جنوب غرب ایران در هزاره دوم قبل از میلاد قرار داشته اند.
