یعقوب محمدی فر

دره سیمره که منطقه حایل میان استان های لرستان و ایلام است، از مناطق تقریباً ناشناخته در باستان شناسی ایران است. رودخانه سیمره از رودخانه های دائمی استان ایلام است که به حوضه آب ریز کرخه می پیوندد و در حال حاضر مرز بین دو استان ایلام و لرستان را تشکیل می دهد. در محدوده استان ایلام، در بخش هایی که دره ها عریض و بر میزان زمین های هموار افزوده شده، وجود رودخانه سیمره شرایط را برای انجام فعالیت های کشاورزی و نیز شکل گیری استقرارهای موقت و گاه دائم به وجود آورده است، ولی بیشتر این استقرارها (دائم یا فصلی) به دلیل وجود ارتفاعات و کوه ها فاقد راه های ارتباطی و مسیرهای حرکتی مناسب هستند. در این منطقه تپه های متعددی از دوران مختلف و خصوصاً دوران ساسانی دیده می شود. «قلعه ی سیرم شاه» در ساحل شرقی رودخانه سیمره و بر روی یک پشته ی طبیعی به ارتفاع تقریبی 40 متر از سطح زمین های اطراف و 725 متر از سطح آب های آزاد قرار گرفته است. این تپه که یک قلعه مربوط به دوران ساسانی است، مورد کاوش قرار گرفت. در جریان کاوش از این محوطه و بررسی سطح و دامنه های آن تعدادی سفال به دست آمد که تعداد 361 قطعه مورد مطالعه و طبقه بندی قرار گرفت. اهمیت سفال های این محوطه به دلیل تک دوره ای بودن آن است. مبنای این مطالعه، طبقه بندی و گونه شناسی سفال ساسانی قلعه سیرم شاه و سپس مقایسه ی آن ها با نمونه های مشابه در زاگرس مرکزی و دیگر مناطق شناخته شده از دوره ساسانی است. سفال های به دست آمده از قلعه سیرم شاه در: 6 فرم ظرف، 13فرم لبه، 3فرم کف، 3فرم دسته و 7شیوه تزیینی طبقه بندی شدند که علاوه بر تاثیرات سبک محلی، تاثیر و نفوذ سفال گری ویژگی های فنی سفال ساسانی حوزه ی فرهنگی غرب و جنوب غرب ایران دیده می شود