سابقه و هدف: این مطالعه یک تحلیل علم‌سنجی جامع از ادبیات تحقیقاتی در زمینه مدیریت منابع آب در ایران ارائه می‌دهد که هدف آن، شناسایی روندها، الگوها و تأثیر تحقیقات در این حوزه در یک دوره مشخص بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۲۳ است. مواد و روش‌ها: جهت ترسیم نقشه علمی این حوزه، کلیه مقالات منتشر شده نویسندگان ایرانی در مجلات بین‌المللی (۶۶۲ مدرک) با استفاده از پایگاه اطلاعاتی اسکوپوس در بازه زمانی ۲۰۲۳-۲۰۰۶ جمع‌آوری و از تکنیک‌های علم‌سنجی مانند شبکه‌های همکاری نویسندگان و نقشه‌های هم‌رخدادی کلمات کلیدی برای تحلیل داده‌ها استفاده گردید. همچنین شاخص‌های کلیدی مانندh-index ، شمارش استنادات و ضریب تأثیر مجلات در راستای ارزیابی میزان رویت‌پذیری و تأثیر تحقیقات ایرانی در زمینه مدیریت منابع آب، مورد محاسبه قرار گرفت. تحلیل‌های آماری نیز با استفاده از نرم افزار R و VOSviewer انجام شد. یافته‌ها: یافته ها نشان داد که نرخ رشد مقالات ایرانی در زمینه مدیریت منابع آب، ۲۴/۰۵ درصد بوده و علاوه برکمیت، کیفیت و میزان استناددهی مقالات نیز در طی این سال‌ها افزایش یافته است. بین تعداد مدارک و تعداد استنادات نویسندگان، رابطه معناداری (۰/۵۸۴r=) مشاهده شد. همچنین با افزایش تعداد نویسندگان هر مقاله، تعداد استنادات به آن مقاله نیز به‌‌طور معناداری (۰/۱۸۰r=) افزایش می یابد. تحلیل نقشه علمی مطالعات نیز حاکی از شناسایی یک الگوی شش خوشه‌ای بود که تغییر اقلیم و پایداری تأمین آب به‌عنوان اولین خوشه، بیشترین تأکید را در بین مطالعات نویسندگان ایرانی به خود اختصاص داده بودند. نتیجه‌گیری: تغییر اقلیم و پایداری تأمین آب از مهم‌ترین حوزه‌هایی است که در سال های اخیر مورد توجه پژوهشگران ایرانی بوده که با توجه به روند تغییر اقلیم و وقوع خشکسالی‌های مکرر در کشور منطقی به‌نظر می‌رسد. همچنین با افزایش تعداد مدارک نویسندگان، تعداد استنادات آن ها نیز افزایش یافته است.
