آب از ارزشمندترین منابع طبیعی است، که به عنوان یکی از نهاده های اصلی تولید محصولات کشاورزی، نقش مهمی در توسعه پایدار بخش کشاورزی ایفا می کند. رشد جمعیت، تغییرات آب و هوایی، کمبود سرمایه گذاری و مدیریت و ناکارآمدی بهره برداری از منابع موجود، مقدار دسترسی به آب را برای افراد محدود می کند. از این رو، موضوع چگونگی حفظ این منبع حیاتی و بهره برداری بهینه از آن یکی از مهم ترین چالش های قرن حاضر به ویژه در بخش کشاورزی به عنوان بزرگ ترین مصرف کننده آب است. اکثر منابع، از رفتار تاب آورانه تحت عنوان توانایی آماده شدن و برنامه ریزی برای تحمل کردن، بازیابی یا سازگاری موفق تر با حوادث ناخوشایند بالقوه یاد می کنند که در صورت تحقق یافتن چنین رفتاری در مواجهه با مخاطرات طبیعی از جمله بحران آب و کم آبی و صدمات ناشی از آن، می توان این صدمات را به حداقل رسانده و بیان کرد که استفاده بهینه از منابع آب و مدیریت پایدار آن از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و با اعمال قوانین حاکم بر محیط طبیعی و داشتن رفتاری تاب آورانه در مواجهه با بحران آب در نهایت علاوه بر بهبود و بازیابی وضع موجود، به توسعه و سازگاری با کمبود منابع آبی در صنعت کشاورزی دست خواهیم یافت. در مقاله حاضر، با استفاده از روش مروری نقش رفتار تاب آورانه مصرف آب در بخش کشاورزی به عنوان راهبردی در خصوص سازگاری با بحران آب و کم آبی در استان همدان مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که رویکرد تاب آوری بهترین استراتژی به منظور کاهش اثرات ناشی از بحران آب بوده و افزایش تاب آوری و داشتن رفتاری تاب آورانه در مصرف منابع آبی خصوصاً در بخش کشاورزی می تواند به عنوان پاسخی در مقابل آسیب هایی باشد که در روند بحران ها از جمله بحران آب، مناطق مختلف با آن مواجه می شوند.
