گردشگری کشاورزی (اگروتوریسم) در کاهش فقر روستایی، عمران و توسعه پایدار کشاورزی و روستایی، کاهش آسیب های فرهنگی و زیست محیطی، فراهم آوردن مقدمات عمران و توسعه اقتصادی روستا در درازمدت، ایجاد فرصت های درآمدزا برای ساکنان بومی، توسعه فرهنگ حفاظت از منابع طبیعی و استفاده بهینه از جذابیت های فرهنگی و طبیعی نقش مهمی دارد و زمینه را برای مشارکت اجتماعی افراد در حفظ میراث فرهنگی جامعه، ارتباط با فرهنگ و اقوام مختلف و ارزش های دیگر جوامع، ایجاد فرصت هایی برای تعامل و روابط متقابل بین مردم روستا و گردشگران فراهم می کند. به نظر می رسد برای ایجاد جاذبه های نوین اگروتوریسم می بایست برنامه ها و الزاماتی مورد توجه قرار گیرد که در این راستا لزوم توجه به 1) زیرساخت ها مانند زیرساخت های عمرانی، مکانیزاسیون و فناوری اطلاعات و ارتباطات ؛2) راهکارهای نهادی- سازمانی با معیارهایی چون سیاست های گردشگری و دیدگاه مسئولان نظام به توریسم، برنامه های ترویج کشاورزی، مشارکت بخش خصوصی و غیردولتی؛3) راهکارهای اقتصادی و اجتماعی با مشارکت جوامع محلی، استفاده از استعدادهای تولیدی (محصولات محلی و کشاورزی) مناطق، تهیه برنامه های اشتغال در صنعت گردشگری کشاورزی ؛ و 4) راهکارهایی آموزش و اطلاع رسانی از طریق اهمیت دادن رسانه ها به موضوع اگروتوریسم، استقرار راهنمایان گردشگری در ورودی ها، پکیج های اطلاع رسانی برای گردشگران از برنامه ها از جمله راهکارهای قابل اجرا برای ایجاد جاذبه های نوین اگروتوریسم به شمار می آید
