خودکارآمدی کارآفرینانه توان کارآفرینان را برای شناخت فرصتهای کارآفرینی، مدیریت منبعها و رویارویی با چالشهای موجود در کل فرایند کارآفرینی، تحت تأثیر قرار می دهد. برنامه های درسی نیز فرصتهای مختلفی را برای دانشجویان به منظور توسعه جنبه های مختلف خودکارآمدی کارآفرینانه فراهم می کنند. با این وجود، هنوز دانش زیادی درباره نقش مولفه های برنامه ی درسی بر خودکارآمدی کارآفرینانه دانشجویان وجود ندارد. هدف این پژوهش واکاوی نقش مولفه های برنامه درسی بر خود کارآمدی کارآفرینانه دانشجویان مرکزهای آموزش عالی علمی-کاربردی کشاورزی استان البرز بود. جامعه آماری تحقیق 2004 تن از دانشجویان مرکزهای یاد شده بود که با استفاده از فرمول کوکران، 178 تن از آنان با استفاده ازروش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم در دو مرکز آموزش عالی امام خمینی (ره) و جوانشیر به عنوان نمونه گزینش شدند. ابزار اصلی پژوهش پرسشنامه ای محقق ساخت بود که روایی ظاهری و محتوایی آن، توسط نظرسنجی از متخصصان و روایی سازه، با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی (0.724 = KMO) و معنی داری بارتلت در سطح یک درصد خطا تایید شد. به منظور تعیین پایایی پرسشنامه، از آزمون تتای ترتیبی با به کارگیری نرم افزار R استفاده شد (0.92 - 0.76 = Ө). داده های آماری با استفاده از نرم افزار SPSSWin20 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته های تحلیل همبستگی نشان دادند که بین مولفه های روش تدریس، محتوای آموزشی، آموزشگر و ارزشیابی با میزان خودکارآمدی کارآفرینانه دانشجویان، رابطه مثبت و معنی داری در سطح یک درصد خطا وجود دارد. بین مؤلفه های مدیریت و محیط فیزیکی با میزان خودکارآمدی کارآفرینانه دانشجویان رابطه معنی داری مشاهده نشد. یافته های به دست آمده از تحلیل رگرسیون ترتیبی نشان دادند که مولفه های محتوای آموزشی، آموزشگر، روش تدریس و ارزشیابی در مجموع 56/7 درصد از احتمال واریانس متغیر وابسته خودکارآمدی کارآفرینانه دانشجویان را تبیین نمودند.
