این پژوهش بر آن است که تحول معنایی مفهوم آزادی را در عصر پیشامشروطه و نقش آن را در تحول اندیشه سیاسی ایرانی را با اتکا به چهارچوب نظری تاریخ مفاهیم کوزلک مورد بررسی قرار دهد. به باور کوزلک تحول مفاهیم نقشی دوران ساز دارند و آزادی اساسی ترین مفهوم در عصر جدید است و در اندیشه سیاسی جدید همه ی مفاهیم دیگر در پیوند با مفهوم آزادی طرح و معنا شده اند. آزادی در معنای جدید آن مفهوم نوظهوری در اندیشه سیاسی عصر جدید محسوب می شود که سابقه ورود و آشنایی ایرانیان با آن به عصر قاجار بر می گردد و در این میان آخوندزاده و طالبوف دو متفکری بودند که در مسیر آشنایی ملت با مفهوم آزادی و قانون تلاشهای زیادی کردند. پرسش محوری این پژوهش این است که طرح مفهوم آزادی در معنای جدید آن در اندیشه آخوندزاده و طالبوف چه تحولی در اندیشه سیاسی ایران ایجاد کرد؟ فرضیه ای که در پاسخ مطرح شد این است که طرح مفهوم آزادی در معنای جدید و تاکید بر آن در اندیشه منورالفکران ایرانی در عصر پیشا مشروطه منجر به تکوین اندیشه مشروطه خواهی ایرانی و شکل گیری امواج تجدد خواهی در ایران شد.
