خاک های آلوده به فلز سنگین از مشکلات متداول ژئوتکنیک زیست محیطی در سراسر جهان هستند. آلودگی خاک اغلب ناشی از چند نوع فلز سنگین است که سرب و مس به عنوان خطرناک ترین و شایع ترین آلاینده های محیط زیست شناخته شده اند. خاک های رسی به عنوان یکی از بهترین لایه های محافظ و جذب کنندۀ آلاینده های زیست محیطی تلقی می شوند. وجود سطح مخصوص چشم گیر، نفوذپذیری بسیار کم و ظرفیت تبادل کاتیونی زیاد رس ها سبب شده است که این مصالح در پروژه های ژئوتکنیک زیست محیطی به طور وسیع استفاده شوند. از سیمان برای تثبیت و جامدسازی خاک های رسی آلوده به فلز سنگین استفاده می شود. با وجود تحقیقات وسیعی که در زمینه تثبیت پایه سیمانی خاک های آلوده صورت گرفته است، در زمینه تأثیر کربنات کلسیم بر این فرایند تحقیقات بسیار محدودی انجام شده است. هدف اصلی از تحقیق حاضر تعیین تأثیر کربنات کلسیم بر فرایند جامدسازی پایه سیمانی بنتونیت آلوده به فلز سنگین سرب است. برای دستیابی به هدف فوق در این تحقیق، یک مجموعه آزمایش ریزساختاری و درشت ساختاری شامل آزمایش های گیرش، مقاومت فشاری تک محوری، pH و آزمایش طیف اشعۀ ایکس (XRD) صورت گرفته است. این آزمایشات با غلظت های مختلف سرب و درصدهای مختلف سیمان و کربنات کلسیم برای نمونه های حاوی خاک بنتونیت انجام شد. نتایج بدست آمده از این تحقیق حاکی از آن است که: آلوده شدن خاک بنتونیت به مقادیر مختلف فلز سنگین سرب در حضور درصدهای مختلف سیمان سبب تغییر در زمان گیرش اولیه می شود. به این ترتیب که هرچه غلظت سرب موجود در خاک بنتونیت بیشتر باشد، زمان گیرش اولیه نیز افزایش پیدا می کند. ضمن آنکه افزایش میزان کربنات کلسیم موجود در نمونه منجر به کاهش زمان گیرش اولیه و نهایی شده است. به طریقی که می توان این گونه استنباط نمود که حضور کربنات کلسیم همانند سیمان برای جامدسازی فلز سنگین سرب مفید بوده و مانع حرکت آلایندۀ فلز سنگین سرب می شود. از سوی دیگر، کربنات کلسیم به علت ظرفیت بافرینگ مناسب سبب رسوب سرب به صورت ترکیبات کربناتی شده و لذا از تأثیر یون های سرب بر افزایش زمان گیرش مصالح جامدسازی شده می کاهد. با این وجود، رسوب بخشی از ترکیبات کربنات سرب بر ذرات سیمان، باعث اختلال در واکنش های
