تراز دریاچه ی ارومیه طی چند دهه ی اخیر به دلیل توسعه ی ناپایدار و برداشت های بی رویه از منابع آبی و همچنین گرم شدن دما و بروز خشک سالی کاهش چشمگیری داشته است. این مقاله به ارائه ی مدلی برای ارزیابی پایداری دریاچه ی ارومیه با استفاده از شبکه ی بیزی می پردازد. ابتدا مدلی پایه به منظور در نظر گرفتن عوامل مختلف تأثیرگذار در تراز آبی ارائه می شود. به منظور اطمینان از قابل قبول بودن صحت مدل، نتایج شبیه سازی با داده های موجود مقایسه شده است. سپس تجزیه وتحلیل حساسیت انجام می شود. قابلیت های مدل در پیش بینی حجم آب دریاچه طی اعمال سیاست های احیا با استفاده از سناریوهای مختلف تحلیل می شود. نتایج نشان می دهد با اعمال سیاست های تأمین منابع آب اضافی در یک بازه ی زمانی 10 ساله تراز آب دریاچه می تواند به سطح پایداری برسد. اما در صورت ادامه ی شرایط خشک سالی، پایداری دریاچه به شدت در خطر است.
