طیبه مدرکیان

این پروژه در دو بخش کلی خلاصه می گردد. در بخش اول حذف سولفید و پیش تغلیظ تیوسولفات توسط نانو کامپوزیت Ni0.5Zn0.5Fe2O4، ازمحیط آبی انجام شد. نانو کامپوزیت های مغناطیسی با استفاده از روش هم رسوبی تهیه شدند. اندازه و خواص نانوکامپوزیت های تهیه شده از روش های XRD، SEM،EDX وIR مورد بررسی قرار گرفتند. ظرفیت جاذب با مدل های ایزوترم جذبی خطی لانگمویر و فروندلیچ، و مدل های ایزوترم جذبی غیر خطی لانگمویر، فروندلیچ، سیپس و ردلیچ پترسون ارزیابی شد. نانو کامپوزیت های مغناطیسی، ظرفیت جذب بالایی را برای این ترکیبات از خود نشان دادند. اثر پارامترهای مختلف مانند pH، مقدار جاذب و زمان تماس بر راندمان جذب این ترکیبات روی جاذب، مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین مقدار جذب در مورد تیوسولفات در 0/6=pH و در مورد سولفید در گستره 5/3 تا5/8 که محدوه مورد بررسی ما بود رخ می دهد.یون های تیوسولفات جذب شده بر روی نانو کامپوزیت Ni0.5Zn0.5Fe2O4 سپس توسطmL 2 از محلول M NaOH 5/0، واجذب شدند و به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شدند. منحنی کالیبراسیون برای تیوسولفات در محدوده غلظتی ng mL-1 0/300- 1/0 خطی بود. انحراف استاندار نسبی (R.S.D.) برای اندازه گیری های ng mL-1 5/0 و ng mL-1 0/100 از تیوسولفات به ترتیب (3 = n) 0/2% و (3 n =) 19/1%، حد تشخیص برابر با ng mL-1 07/0 وهم چنین فاکتور پیش تغلیظ برای این روش معادل 0/125 به دست آمده است. در بخش دوم این پروژه از نانوکامپوزیت AC@Ni0.5Zn0.5Fe2O4، برای حذف تعدادی ترکیب گوگرددار شامل تیوفن، بنزوتیوفن و دی بنزوتیوفن از سوخت مدل استفاده گردید. اثر مقدار جاذب و زمان تماس بر راندمان جذب این ترکیبات روی جاذب، مورد بررسی قرار گرفت. مقدار جاذب برابر با 05/03،0/0و01/0 گرم و زمان های برابر با0/30، 0/25 و0/15 دقیقه به ترتیب برای تیوفن، بنزوتیوفن و دی بنزوتیوفن انتخاب شدند. ظرفیت جاذب با مدل های ایزوترم جذبی خطی لانگمویر و فروندلیچ، و مدل های ایزوترم جذبی غیر خطی لانگمویر، فروندلیچ، سیپس و ردلیچ پترسون ارزیابی شد. نانو کامپوزیت مغناطیسی، ظرفیت جذب بالایی را برای این ترکیبات از خود نشان داد.