بیماری آلزایمر یک بیماری پیش رونده و غیرقابل برگشت است که درنهایت به از دست رفتن نورون ها و تحلیل عصبی منجر می شود. بر اساس یافته ها استرس اکسیداتیو مهم ترین فرضیه درگیر در پاتوفیزیولوژی بیماری آلزایمر است که در آن رادیکال های آزاد منجر به آسیب سلولی، آسیب شناختی و کاهش حافظه می شود. پونیکالاگین ماده اصلی آنتی اکسیدانتی موجود در انار است و دارای فعالیت های فیزیولوژیکی زیادی ازجمله خواص آنتی اکسیدانت و ضدالتهابی قوی است. در این مطالعه اثر حفاظتی پونیکالاگین در برابر اختلال حافظه ناشی از استرپتوزوتوسین موردبررسی قرار گرفت. از رَت های نر نژاد ویستار با محدوده ی وزنی 200-250 گرم و در پنج گروه آزمایشی استفاده شد. استرپتوزوتوسین به صورت درون بطنی به مغز حیوان تزریق شد (دوز mg/kg 3، دو بار فاصله 48 ساعت). همچنین پونیکالاگین به صورت درون بطنی با دوز mg/kg 1/0 و به مدت 3 روز تزریق شد. 14 روز پس از دریافت استرپتوزوتوسین به منظور بررسی توانایی یادگیری و حافظه تست های رفتاری تشخیص شی جدید و یادگیری احترازی غیرفعال انجام و سپس با برنامه Prism موردبررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که توانایی تشخیص شی جدید در گروه دریافت کننده استرپتوزوتوسین نسبت به گروه کنترل و همچنین گروه درمان با اختلاف معناداری کاهش پیداکرده است. همچنین بررسی موارد موردسنجش در تست یادگیری احترازی غیرفعال، کاهش یادگیری گروه دریافت کننده استرپتوزوتوسین نسبت به گروه کنترل و درمان را نشان می دهد. با توجه به نتایج به نظر می رسد پونیکالاگین بتواند از اختلال یادگیری و حافظه ناشی از استرپتوزوتوسین جلوگیری کرده و منجر به بهبود عملکرد رفتاری مغز شود. بنابر این با توجه به نمایان شدن اثربخشی پونیکالاجین در نتایج تست های رفتاری تشخیص شی جدید و یادگیری احترازی غیرفعال، می توان از آن برای کاهش اثرات مخرب بیماری آلزایمر استفاده کرد.
