امروزه، حضور گسترده زنان در عرصه اجتماع و نقش موثر آنها در جامعه انکارناپذیر است. زنان، نیمی از جامعه انسانی را تشکیل میدهند و بدیهی است که توجّه به این گروه، نقش به سزایی در بالندگی و پیشرفت کشور دارد . بدین سبب، بررسی نیازهای زنان و برآوردن آنها یکی از ضرورتهایی است که مسئولان و برنامه ریزان اجتماعی و فرهنگی در جامعه بایستی بدان توجه و به دنبال الگوها و راهکارهای مناسبی برای ارتقای جایگاه اقتصادی و اجتماعی زنان باشند. شهردار ی تهران از سال 1384 درصدد ساخت فضاهای جنسیّتی در قالب فضایی مختص به بانوان بوده است. در این پژوهش سعی بر آن است تا با بررسی اصول و اهداف برنامه ریزی های جنسیّت محور، به تفکراتی که در پشت این طرحها وجود دارند نائل شویم و بر اساس اصول بنیادینی که برای این طرحها بیان شده اند، این پروژه ها را مورد بررسی قرار دهیم ؛ چراکه در جامعه ای چون ایران، نیاز به فضای شهری خاص زنان امری ضروری میباشد؛ در نتیجه، سیاست های مدیریّت شهری در طر احی این فضاها بایستی بر مبنای سیاستهای بنیادین)در زمینه های طر احی، مکان یابی، مدیریّت و... بتوانند تاثیرات مثبت داشته و جامعه ایران را به سمت عدالت جنسیّتی و عدالت اجتماعی سوق دهند.
