به علت مقاومت به میکروارگانیسم ها در برابر سموم و انتی بیوتکیک ها استفاده از گیاهان دارویی جهت دستیابی به ترکیبات جدید و غلبه بر باکتری های بیماری زا ضروری بنظر میرسد. گیاه سیاه گینه از استان همدان در سال 1392 جمع آوری شده و عصاره های مختلف آبی، اتانل و متانولی اندام های مختلف آن تهیه شد. تمام عصاره ها بر باکتری های بیماری زای گیاهی و انسانی اثر ضد باکتری داشتند. ترکیبات موثره این بافت بررسی شده و ترکیباتی مانند تیمول، یوگنول و بوتریک اسید در آنها یافت شدند که دارای خواص انتی باکتریال هستند. تنوع ژنتیکی جنس های این گیاه و دافنه جمع اوری شده از 10 استان ایران به روش ISSR بررسی شد
