هدف ازپژوهش حاضر بررسی تاثیر بیوچار بر حساسیت فسفومنواسترازهای اسیدی و قلیایی به کادمیوم در دو نوع خاک و زمان متفاوت بوده است. در این مطالعه دو نوع خاک به ترتیب از مرکز تحقیقات استان همدان و روستای کرک سوفلا ازتوابع شهرستان نهاوند جمع آوری شد. نمونه برداری خاک از عمق 0-20 سانتی متری به صورت تصادفی انجام و با یکدیگر مخلوط شدند. نمونه های خاک با مقدار 5/2 درصد بیوچار کاه گندم و بیوچار کود گاوی (ساخته شده در دمای 450 درجه سانتی گراد) تیمار و سپس با مقادیر مختلف کادمیوم آلوده شدند. بنابراین، آزمایش با 7 سطح آلودگی کادمیوم (0، 5، 10، 20، 100، 500، 1000 میلی گرم بر کیلوگرم)، سه سطح بیوچار (شاهد، بیوچار کاه گندم، بیوچار کودگاوی) و دو نوع خاک (رسی و لوم شنی) در سه تکرار انجام شد. تیمار ها به مدت 14 و 90 روز انکوباسیون شدند. نتایج نشان داد که کاربرد بیوچار در خاک منجر به کاهش معنی دار در مقدارکادمیوم قابل عصاره گیری با DTPA شد. کاهش کادمیوم قابل دسترس در اثر کاربرد بیوچار کود گاوی بیشتر از بیوچار کاه گندم بود. همچنین تاثیر بیوچار بر کاهش کادمیوم قابل دسترس در خاک رسی تا حدی بیشتر از خاک لوم شنی بود. افزودن بیوچار به هر دو خاک فعالیت آنزیم ها را افزایش داد و در این میان تاثیر بیوچار کود گاوی، بیشتر از بیوچار کاه گندم بود. همچنین تاثیر بیوچار بر افزایش فعالیت این آنزیم ها در خاک رسی بیشتر از خاک لوم شنی بود. این نتایج نشان می دهد که استفاده از بیوچار می تواند اثر سمیت کادمیوم بر فعالیت فسفاتازها را کاهش دهد. نتایج همچنین نشان دادکه با افزایش غلظت کادمیوم در خاک، فسفر اولسن کاهش یافت. همچنین در هر سطح کادمیوم اضافه شده به خاک، فسفر اولسن با افزودن بیوچار به خاک افزایش نشان داد. نتایج نشان داد که ED50 برای آنزیم های فسفاتازقلیایی و اسیدی در خاک رسی بیشتر از خاک لوم شنی بود که با کاربرد بیوچار در خاک، ED50 در مقایسه با شاهد افزایش یافت. بطوریکه تاثیر بیوچار کود گاوی بر ED50 بیشتر از بیوچار کاه گندم بود. از نتایج چنین برداشت می شود که کاربرد بیوچار در خاک های آلوده به کادمیوم می تواند بعنوان بهساز جهت بهبود فعالیت فسفومنو استرازهای اسیدی و قلیایی و تامین فسفر قابل دسترس مورد استفاده قرار گیرد.
