با رشد مداوم جمعیت در جهان، محدودیتهای دسترسی به فرآوردههای غذایی روز به روز بیشتر حس میگردد. یکی از مهمترین عوامل دخیل در ایجاد این محدودیت برای تامین غذای کافی، وجود تنش رطوبتی میباشد، که بخش عمدهای از زمینهای زراعی را در بر گرفته است. با توجه به ارتباط مثبت اثبات شده بین گسترش صفات ریشهای (از جمله طول ریشه یا عمق نفوذ ریشه، حجم ریشه و....) با میزان مقاومت به تنش رطوبتی، انتخاب برای صفات ریشهای منجر به انتخاب غیر مستقیم برای افزایش مقاومت به این تنش میگردد. لذا اهداف اصلی در این تحقیق، شناسایی نشانگرهای ریزماهوارهای پیوسته با ژن یا ژنهای کنترل کننده صفات ریشهای (بویژه طول ریشه) جهت انتخاب به کمک نشانگرهای ریزماهوارهای و سپس تعیین مکان فیزیکی این نشانگرها و ژنهای پیوسته با آنها بود.
