ارزیابی خطر زمین لرزه در یک ناحیه به دانش زمین شناسی و شناخت گسل های فعال نیاز دارد. با تعیین محل گسل های فعال می توان منبع زلزله های آینده را پیش بینی کرد. به منظور ارزیابی خطر زمین لرزه در مناطق مسکونی و یا در پروژه های عمرانی بعد از شناخت گسل های فعال ناحیه باید نسبت به تعیین بزرگترین زلزله منطقه و محاسبه مقادیر ناشی از آن اقدام نمود. در این راستا اقدام به بررسی گسل های محدوده شهرستان ساوه گردید. همچنین یک گمانه به عمق 60 متر حفاری شده و آزمایش دانهول جهت تعیین سرعت موج برشی انجام شد. سپس بیشینه شتاب به روش احتمالی در ساختگاه برای سنگ بستر برآورد گردید. بر اساس نتایج بدست آمده در صورت در نظر گرفتن گسلها به شکل چشمه های خطی، گسل ساوه با فاصله 5 / 0 کیلومتر )فاصله از لایه لرزه زا( نزدیکترین گسل به ساختگاه می باشد. نتیجه ارائه شده در این مطالعه برای سطح طراحی )دوره بازگشت 475 سال( با مقادیر پیشنهاد شده در آیین نامه طراحی ساختمان ها در برابر زلزله ایران )استاندارد 2800 ( دارای اختلاف کمی می باشد. مقدار شتاب افقی در این مطالعه g270 / 0 و در آییننامه طراحی ساختمانها در برابر زلزله ایران g30 / 0 پیشنهاد شده است.
