مچاله شوندگی عبارتست از برش وابسته به زمان سنگ که منجر به حرکت سنگ های درونگیر به سمت تونل می شود. در این مقاله به منظور بررسی پتانسیل مچاله شوندگی در مسیر تونل انتقال آب آزاد (قطعه اول) به دشت دهگلان-قروه از دو روش تجربی و دو روش نیمه تجربی استفاده شده است. نتایج روش های تجربی، پتانسیل وقوع مچاله شوندگی را رد کرده است ولی در مقابل نتایج روش های نیمه تجربی وقوع مچاله شوندگی حتمی را پیش بینی می نماید. با توجه به اینکه مسیر تونل انتقال آب آزاد از زون فعال سنندج-سیرجان عبور می کند و روش نیمه تجربی علاوه بر ضخامت روباره، مقاومت توده های سنگی و کرنش جدار تونل را نیز در نظر می گیرد، لذا نتایج روش نیمه تجربی از دقت بالاتری برخوردار بوده و پتانسیل وقوع مچاله شوندگی برای مسیر تونل انتقال آب آزاد وجود دارد.
