ترجمۀ قرآن، به علّت داشتن ظرایف و دقایق بلاغی و نحوی از حساسیّت بالایی برخوردار است و معمولاً بهعنوان یکی از دشوارترین انواع ترجمه به شمار میرود. ازجمله این ظرافتهای بلاغی، تأکید با نون است که همواره در قالب یک ساختار نحوی، جهت تأکید مضمون فعل یا جمله میآید و در هر ساختار و اسلوبی بر معنایی خاص دلالت دارد؛ پرواضح است که مترجم با شناخت چنین پدیدۀ زبانی، بخشی از چالشهای ترجمۀ قرآن را پشت سر گذاشته و در انتقال معنای دقیق آن – با رعایت اصول بلاغی– دچار لغزش نمیشود. لذا در این جستار بهمنظور شناخت کارکرد معنایی نون تأکید در قرآن کریم و با روش توصیفی– تحلیلی و رویکرد مقابلهای، فرآیند ترجمه «نون تأکید» در چهار ترجمۀ فارسی آقایان الهی قمشه‌ای، فولادوند، انصاریان و مکارمشیرازی از سورۀ اعراف موردنقد و بررسی قرار گرفته است. برآیند پژوهش نشان داد که در مقولۀ معادلیابی برای نون تأکید از جهت تعدّد در یک آیه و برخی ظرافتهای نحوی، پیچیدگیهایی وجود دارد که عدم دقّت نظر در آن ترجمه را دچار نارسایی کرده است. مناسبترین معادل معنایی نون تأکید ثقیله در جمله‌های مثبت، قید تأکید «قطعاً» و در جمله‌های منفی قید «هرگز» است و در میان مترجمان، انصاریان نسبت به سه مترجم دیگر موفق‌تر عمل کردهاست.
