ادبیات همواره عرصه ی به تصویر کشیدن مفاهیم والای انسانی بوده و نهانی ترین صحنه های زندگی بشر را به تصویر می کشد. جنگ و مقاومت به عنوان یکی از مهم ترین جلوه های زندگی بشر، در ادبیات نمود بارزی یافته و توجه ادیبان و شاعران و بالأخص ادیبان و شاعران ملتزم و متعهد را به خود جلب نموده است. یکی از جنگ های مهم تاریخی جنگ میان مسیحیان و مسلمانان است که در تاریخ از آن به عنوان جنگ های صلیبی یاد شده است و به دلیل آثار ویرانگری که بر وطن و اعتقادات مسلمانان داشته انعکاس انکار ناپذیری در ادبیات و آثار شاعران و نویسندگان متعهد یافته است. یکی از شاعران متعهدی که خود شاهد این جنگ ویرانگر بوده و آن را در اشعارش بازتاب داده است ابن ابار قضاعی شاعر اندلسی سده هفتم هجری است. او در جای جای دیوان خود به توصیف صحنه های جنگی که میان مسیحیان و مسلمانان در وطنش اندلس، رخ داده پرداخته است. از این رو پژوهش حاضر بر آن است تا با شیوه ای توصیفی تحلیلی مولفه های پایداری و مقاومت را در شعر او مورد بررسی قرار داده و و مضامین و معانی پایداری را در شعر او نشان دهد. یافته های پژوهش نشان می دهد که دعوت به جهاد و مبارزه، توصیف صحنه های نبرد، امید و روحیه بخشی، ستایش دلاوران، قدرت نمایی، هجو و تهدید دشمنان و ... از مهم ترین بن مایه های پایداری در اشعار او بوده که از طریق آن ها افکار و اندیشه های خود را القا کرده و رسالت خود را به انجام رسانیده است.
