یکی از روشهای بیانی متداول و مرسوم در هر زبانی اسلوب تأکید است. تأکید آن است که سخنی را اعم از کلمه یا جمله و یا گروه با وسایل دستوری یا معنایی به منظورهای بلاغی مورد توجّه قرار دهیم و به آن شدّت یا کمال یا روشنی بخشیم (فرشیدورد، 1354 :386). به این معنا که هرگاه متکلّم بخواهد بر نکتهای خاص از سخنانش اهتمام و توجّه بیشتری نشان دهد و ذهن مخاطب خود را به آن نکته جلب نماید از این روش استفاده میکند. تأکید گاه عام است و کلیّت دارد یعنی طرق تأکید شامل همه یا بیشتر اقسام کلمه و جمله و گروه میشود مانند تأکید به وسیله تکرار یا تأکید به وسیله مترادف، و یا خاص است یعنی فقط به یکی از اقسام کلمه یا یک جمله اختصاص دارد، مثلاً به اسم یا فعل یا قید و یا جمله (همان: 386). در زبان بسیار غنی عربی، اسلوب های متعدّد تأکیدی وجود دارد؛ یکی از متداول ترین این اسلوب ها استفاده از نون تأکید در فعل است که باعث تأکید معنای آن میگردد (فاضلی، 1352 :552 ).
