یکی از عوامل زیبایی شعر، موسیقی است که در صورتی که با موضوع تناسب داشته باشد نقش به سزایی در تأثیر گذاری شعر و انتقال معنا و عاطفه ی نهفته در آن به مخاطب دارد. ابن ابار قُضاعی (595-658ھ) ادیب، نویسنده و شاعر نامدار دوره ی موحدین در اندلس است که اشعار فراوانی در موضوعات گوناگون سروده است؛ او با سرودن اشعاری با موضوع مقاومت به یاری مسلمانان اندلس شتافته و حمیت و غیرت آنان را در پاسداری از شهرهای اسلامی برانگیخته است، از جمله قصاید مشهور وی سینیه ی اوست که در آن به مدح پادشاه تونس می پردازد و در ضمن آن مصایب وارده بر مردمان بلنسیه - یکی از شهرهای اندلس که مورد تاراج صلیبیان قرار گرفت- را به تصویر می کشد و او را به یاری آنان فرا می خواند. ابن ابار با انتخاب بحر بسیط که بهترین بحر برای بیان حزن و اندوه و درخواست کمک و یاری است و همچنین با قافیه ای زیبا و ملایم و به کار گیری محسنات لفظی و معنوی همچون جناس، سجع، طباق، ارصاد و سایر افزاینده های موسیقایی توانسته احساسات شاعرانه ی خود و فریاد کمک خواهی ساکنان بلنسیه را به پادشاه منتقل کند و او را تحت تاثیر قرار دهد و به یاری مسلمانان تشویق نماید.
