صفر معروفی

در این پژوهش با استفاده از مدل MODPATH اقدام به تهیه نقشه پیوسته رستری ضریب پخشیدگی آبخوان نهاوند به منظور ردیابی مسیر ذرات آلوده در صورت احداث چاه های جذبی فرضی شده است. مدل کیفی با استفاده از تغییرات هیدروگراف دشت نهاوند و بر پایه رقوم بازسازی شده سطوح آب مشاهداتی در بین دو بازه 1/7/1385 تا 18/6/1395 در مدل MODFLOW تهیه شد؛ که از این بین در حدود 75 درصد از داده ها به منظور واسنجی به روش PEST و از مابقی دوره آماری برای تایید خروجی نهایی مدل ناپایدار استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که مدل ریاضی جهت شبیه سازی آبخوان دارای 21% خطای نسبی NRMSE می باشد؛ که موید مدل سازی مناسب است. به منظور تعیین نقشه شاخص آسیب پذیری، از سه پارامتر دبی سالانه بهره برداری، لایه افت حاصل از مدل جریان بلند مدت و لایه پیوسته ضریب پخشیدگی بدست آمده از مدل MODPATH در محدوده آبخوان نهاوند استفاده شد. روش بکار رفته، فازی سازی پارامتری با وزن دهی برابر و معادله خطی، و نوع همپوشانی از طریق معادله گاما با ضریب 9/0 بوده است. خروجی محاسبات به صورت نقشه پیوسته رستری بدست داده شد که در آن شاخص آسیب پذیری دشت به جذب جریان آلودگی بین دو مقدار 000/0 تا 841/0 متغیر است. رقوم بالاتر بیانگر مناطق مستعد حفر چاه های جذبی می باشد. ضمن آنکه در یک تحلیل منطقه ای در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی، از لایه کاربری اراضی در دو مرحله، یکی به صورت کلی با سه کلاس شهری، کشاورزی و بایر و دیگری به صورت جزئی و به تفکیک مکانی استفاده شد. خروجی نشان داد اگرچه به صورت متوسط در سه نوع کاربری اراضی شهری، مناطق کشاورزی و زمین های بایر، شاخص آسیب پذیری در حدود 5/0 واقع شده است، اما بیشینه ضریب در محدوده کاربری کشاورزی برابر 838/0 در محدوده کاربری بایر برابر 842/0 و در محدوده کاربری شهری برابر 703/0 می-باشد. ضمن آنکه کمینه ضریب در سه ناحیه معادل 000/0 محاسبه شده است. به این صورت نمی توان لزوما با تفکیک محدوده به سه کلاس کاربری درباره موثر بودن انتخاب یک بخش خاص نتیجه گیری مشخصی را با تمایز بالا ارائه داد. اما در عین حال تحلیل آماری لایه آسیب پذیری در محیط GIS با استفاده از لایه کاربری اراضی جزئی که شامل 63 بخش منفک می باشد، نشان می دهد که در برخی از مناطق با وجود برابری نوع کاربری، مقدار شاخص بسیار متفاوت است. به این صورت اهمیت ساخت