امروزه با افزایش سریع جمعیت، گسترش صنعت و تکنولوژی، مصرف آلاینده ها بیش از پیش باعث آلودگی منابع آب شده است. استان همدان که یکی از مناطق خشک و نیمه خشک کشور می باشد به طور قابل توجهی وابسته به منابع آب زیرزمینی می باشد و بیش از 70 درصد نیازهای خود را از طریق این منبع آبی تامین می نماید و منابع آب شرب روستایی از این جمله هستند. متاسفانه در سال های اخیر در برخی از نقاط کیفیت شرب این منابع رو به کاهش نهاده است. هدف این پروژه تحقیقاتی تعیین وضعیت کیفیت آب های زیرزمینی منطقه جوکار- خماجین با بررسی پارامترهای کیفی و تاکید بر وجود آلاینده هایی از قبیل As، Fe، Cd، Mn و Pb بوده است. در این خصوص از آب های زیرزمینی منطقه در دو دوره پرآبی و کم آبی، در طی سال 1396 از 43 چاه منطقه نمونه برداری صورت گرفته و آلاینده های مورد نظر مورد پایش قرار گرفتند. همچنین از داده های کمی آبخوان دشت ملایر و داده های کمکی آب زیرزمینی موجود در منطقه و حوالی آن نیز استفاده شد. نتایج به دست آمده بیانگر آن است که اولا در حدود 60 درصد فضای مورد مطالعه جزئی از آبخوان دشت ملایر می باشند که در ناحیه جنوب غربی منطقه قرار دارند و 40 درصد بخش شمال شرقی منطقه رفتاری جداگانه داشته و جزو سیستم آب ملایر نمی باشد. ضمنا با توجه به استانداردهای جهانی اغلب آلاینده ها در حد مجاز قرار داشتند به استثنا TDS که در برخی از چاه ها نسبتا زیاد بود. در دو مورد از چاه های منطقه آرسنیک مشاهده گردید. بررسی های زمین شناسی منطقه نشان داد که آلودگی آرسنیکی این دو چاه تحت تاثیر ویژگی های سنگ بستر می باشد. مدل سازی تغییرات آلاینده ها در دوره آتی با استفاده از مدل ماشین بردار پشتیبان صورت گرفت. که ارزیابی نتایج موید کارایی این روش می باشد. همچنین برای ارتقاء دقت پیش بینی روش مذکور از امکانات و خروجی مدل GMS نیز استفاده شد. نتایج مربوطه بیانگر افزایش قابل توجه دقت مدل تلفیقی SVM-GMS به منظور پیش بینی پارامترهای آب زیرزمینی می باشد.
