صفر معروفی

کلرزنی امروزه به عنوان متداول ترین روش گندزدایی آب آشامیدنی در دنیا مورد استفاده قرار می گیرد. اما استفاده از کلر علیرغم داشتن فواید بسیار، دارای مضراتی نیز هست. به همین دلیل متخصصان تأکید دارند که کلر باقی مانده در آب آشامیدنی، زه آب ورودی به فاضلاب و اراضی سنجیده گردد. بنابراین، به منظور بررسی اثرات زیست محیطی ناشی از کاربرد ترکیبات کلره در زه آب ناشی از تولید قارچ دکمه یی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 5 تکرار در سالن کشت قارچ در شهرستان بهار در سال 1396 اجرا شد. تیمارها شامل پنج سطح کاربرد کلر در دوزهای 0، 2، 4، 6 و 8 قرص هیپوکلریت-کلسیم در 10 لیترآب آبیاری در سه مرحله خاک دهی، هوادهی و برداشت بود. نتایج حاصل از این بررسی نشان دادکه کاربرد دوزهای مختلف کلر منجر به افزایش عملکرد قارچ سالم شد. اسیدیته کمپوست تخلیه در تمامی تیمارها به استثناء کاربرد 8 قرص کلر در مرحله برداشت، در یک گروه آماری قرار گرفتند. با افزایش دوز کلر به کار رفته، غلظت کلرید در زه آب خروجی به طور معنی داری افزایش نشان داد و بیشترین مقدار در تیمار کاربرد 8 قرص کلر مشاهده گردید که 4/5 برابر تیمار شاهد بود. تأثیر کاربرد کلر در زمان هوادهی و برداشت بر غلظت کلرید در زه آب خروجی یکسان بود و میزان این صفت در این مراحل به طور معنی داری کمتر از مرحله خاک دهی بود. بیشترین و کمترین غلظت نیترات در زه آب به ترتیب در کاربرد 8 قرص کلر در زمان خاک دهی و 2 قرص کلر در مرحله برداشت مشاهده گردید. بیشترین نسبت کربن به نیتروژن در کمپوست تخلیه با مقدار 002/21 در تیمار کاربرد 8 قرص کلر در زمان خاک دهی به دست آمد، هرچند که این تیمار با کاربرد 8 قرص کلر در زمان هوادهی در یک سطح آماری قرار داشت. به طور کلی، در هر سه زمان مورد بررسی، کاربرد غلظت بالای کلر نسبت کربن به نیتروژن را در کمپوست تخلیه بهبود بخشید. به نظر می رسد که کاربرد قرص کلر با تأثیر منفی بر عوامل بیماری زا عملکرد قارچ را افزایش داده است. علاوه براین، با توجه به استانداردهای ارائه شده توسط سازمان محیط زیست، غلظت کلرید و نیترات موجود در زه آب خروجی از سالن کشت قارچ در تمامی تیمارها در محدوده مجاز قرار داشت. در مجموع با در نظر گرفتن میزان عملکرد سالم قارچ و غلظت کلرید و نیترات در زه آب خروجی می توان کاربرد 4 قرص کلر در مرحله برداشت را