اطلاعات بارندگی در هر منطقه نقش مهمی در مطالعات منابع آب و منابع طبیعی ایفا میکند. با توجه به تغییرات زیاد توزیع مکانی و زمانی بارش در مناطق خشک و نیمهخشک، منطقهای کردن بارش ضروری میباشد. یکی از روشهای منطقهای کردن بارش استفاده از روشهای معین و زمین آمار میباشد. در این پژوهش، روشهای فاصله معکوس، چندجملهای موضعی، توابع پایه شعاعی، کریجینگ ساده و کریجینگ معمولی با مدلهای مختلف، جهت منطقهای نمودن بارش فصلی استان همدان با استفاده از آمار بارندگی 20 ایستگاه سازمان هواشناسی و وزارت نیرو با دوره زمانی 10 ساله ) 1381 - 1390 ( مورد ارزیابی قرار گرفتند. بهمنظور ارزیابی کارایی روشهای مورد بررسی، از روش اعتبارسنجی متقابل و معیارهای ارزیابی میانگین خطای مطلق، ریشه میانگین مربع خطا و انحراف استاندارد عمومی استفاده گردید. نتایج نشان داد، روش توابع پایه شعاعی با مدل نواری کم ضخامت برای فصل پائیز، روش فاصله معکوس برای فصل زمستان و بهار و روش توابع پایه شعاعی با مدل نواری کاملا مرتب شده برای فصل تابستان، مناسبترین روشها برای منطقهای کردن بارش فصلی استان همدان میباشند.
