چکیده: آلودگی محیط زیست توسط فلزات سنگین می تواند بدلیل ورود به زنجیره غذایی و یا از طریق تماس با این مواد صورت پذیرد، که خطرات جدی و جبران ناپذیری را می تواند در بر داشته باشد. روش های متداول و عمده به منظور حذف فلزات سنگین از آب شامل رسوب، جذب سطحی، اکسیداسیون و احیا، تبادل یونی، روش های الکتروشیمیایی و فیلتراسیون غشایی می باشند. در این تحقیق، جهت حذف فلزات سنگین (کروم وکبالت) ازمحیط های آبی از روش جذب سطحی استفاده شده است. نانوذرات به دلیل ویژگی های منحصر به فردشان از قبیل ظرفیت جذب زیاد، نسبت سطح به حجم بالا، بهره برداری و تولید آسان، در حذف فلزات سنگین از آب مطرح هستند. این تحقیق به منظور بررسی اثر نانو اکسید منیزیم (MgO) و نانورس در محیط های آبی، در حذف کروم و کبالت انجام گرفت. روند کلی تحقیق شامل تغییر شرایط آزمایشگاهی از جملهpH، وزن جاذب، زمان تماس جاذب با فلزات سنگین، دمای محیط و ایزوترم جذب و همچنین استفاده از تکنیک های دستگاهی SEM، TEM و XRD می باشد. حداکثر ظرفیت جذب برای نانو اکسید منیزیم و نانورس در حذف فلزات کروم و کبالت به ترتیب 564/3 و 162/2 میلی گرم بر گرم بود. همچنین فلزات مذکور توسط نانو اکسید منیزیم به ترتیب 8/1033 و 533/506 میلی گرم بر گرم حذف شدند. ضمنا ایزوترم های جذب در تمامی حالات به معادله لانگ مویر برازش یافتند و در مورد معادله فروندلیچ تنها داده های حاصل از ایزوترم جذب نانو اکسید منیزیم بر آن برازش یافت. مدل سینتیکی شبه مرتبه دوم، داده های سرعت جذب را توجیه کرد. با مقایسه ظرفیت جذب و میزان واجذب می توان چنین نتیجه گیری نمود که نانو اکسید منیزیم با توجه به ظرفیت جذب بسیار بالا و درصد واجذب کم آن در حذف یون های کروم و کبالت بسیار موثر بوده است.
