درحال حاضر کمبود منابع مصرف بی رویه آنها و تولید زباله فراتر ازمحدودیت های طبیعی ریشه های اصلی ناپایداری شهری است این ناپایداری موجب عدم تعادل و توازن دربرنامه ریزی شهری می شود برنامه ریزی منطقی و منطبق برواقعیت برنامهر یزی است که درعین پویایی متعادل و متوازن باشد اب اصلی ترین عنصر برنامه ریزی شهری و هسته اولیه شکل گیری بافتهای شهری می باشد که باتوجه به نقش زیربنایی که دربخش های مختلف مانند شرب صنعت کشاورزی و خدمات و غیره دارد میتواند به عنوان محور اصلی توسعه شهری درقرن حاضر تلقی گردد با این دیدگاه میتوان موجبات پایداری و تعادل سیستم های پویای شهری را فراهم اورد تاثیر آب برجوامع شهری هم میتواند به شکل درونی غیرمحسوس و نهفته باشد و هم حالت بیرونی محسوس و فیزیکال داشتهب اشد درحالت اول آب به شکلی نهفته موجب حفظ تعادل زیست محیطی افزایش کاربری اراضی اصلاح فرایند تولید محصولات صنعت کشاورزی و خدماتی حفظ پایداری و بقا جومع شهری و غیره میشود که ازآن با عنوان آب مجازی یاد میشود این اصطلاح با اعمال دوالمان اساسی یعنی تجارت آب مجازی و واگذاری تولید هرمحصول به اقلیم مناسب خودش میتواند پایداری جوامع شهری را تضمین کند و جوامع انسانی را ازحالت ناهمگون به همگون سازی بیش ازپیش سوق دهد سیاست های جدید بخش حقیقی مدیریت منابع آب درارتباط با برنامه ریزی شهری طاحی شهری حساس به آب برای مدیریت ابهای شهری است که درادامه مورد تحلیل و بررسی قرارخواهد گرفت
