امروزه با توجه به پایین بودن نرخ مشارکت زنان روستایی در امور اقتصادی و همچنین ضرورت اشتغال و درآمدزایی زنان برای توسعه روستایی و اقتصاد کشور، برنامه‌ریزی برای خوداشتغالی و کارآفرینی آنان از مهم‌ترین مسایل مسئولان کشور است. این موضوع نه تنها به بهبود وضعیت اقتصادی زنان کمک می‌کند، بلکه می‌تواند به تقویت بنیان‌های اجتماعی و فرهنگی جوامع روستایی نیز منجر شود. از این رو، لازم است که دولت و نهادهای مربوطه با ارائه آموزش‌های لازم، تسهیلات مالی و مشاوره‌های تخصصی، زمینه‌های لازم را برای رشد و توسعه اشتغال زنان روستایی فراهم کنند. در همین راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش آموزش‌های ترویجی جهاد کشاورزی بر اشتغال، توانمندسازی و بهبود کیفیت زندگی زنان روستایی شهرستان ثلاث باباجانی صورت گرفت. روش مطالعه، مطالعه شبه آزمایشی از نوع طرح پس آزمون با گروه شاهد و بدون استفاده از گزینش تصادفی می‌باشد. جامعه هدف شامل 250 زن روستایی شهرستان ثلاث باباجانی بود که در دوره‌های آموزشی-ترویجی اشتغال‌زایی و کارآفرینی جهاد کشاورزی شرکت کرده بودند که 150 نفر از آنها مورد پرسشگری قرار گرفتند. همچنین از بین جامعه آماری 140 نفره زنان که در کلاس‌های آموزشی شرکت نکردند، 100 نفر به‌عنوان گروه شاهد انتخاب شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه‌ای با مصاحبه بود که روایی صوری آن توسط اساتید و کارشناسان و پایایی آن توسط ضریب آلفا کرونباخ تایید شد. نتایج نشان داد که متغیرهای مورد مطالعه از توزیع نرمال برخوردار هستند و تمام متغیرهای مستقل و وابسته با یکدیگر همبستگی مثبت و معناداری دارند. براساس نتایج، آموزش‌های ترویجی جهاد کشاورزی بر اشتغال، توانمندسازی و کیفیت زندگی زنان روستایی تأثیر مثبت داشت. میانگین توانمندی و کیفیت زندگی زنانی که آموزش دیده‌اند در مقایسه با زنانی که آموزش ندیده‌اند، بیشتر بود. نتایج بیانگر آن بود که اشتغال با توانمندسازی و کیفیت زندگی زنان رابطه مثبت و معنی‌داری دارد و زنان روستای شاغل در شهرستان ثلاث باباجانی نسبت به سایر زنان کیفیت زندگی بهتری دارند. هر چه اشتغال زنان روستایی شهرستان ثلاث باباجانی بیشتر شود، توانمندی آنها نیز بهبود پیدا کرده است. همچنین، توانمندسازی زنان روستایی با کیفیت زندگی آنان رابطه مثبتی داشت. با توجه به نقش مثبت آموزش‌های ترویجی جهاد کشاورزی بر ابعاد مختلف زندگی زنان روستایی، پیشنهاد می‌شود که آموزش‌های مذکور با کمیت و کیفیت بهتر ارایه شوند. نتایج پژوهش حاضر می‌تواند مورد استفاده سیاستگذاران و مسئولان ترویج جهاد کشاورزی و توسعه روستایی قرار گیرد.
