گردشگری روستایی یکی از مه مترین راهکارهای کاهش فقر در جوامع روستایی ب همنظور دستیابی به توسعه پایدار روستایی است. این نوع گردشگری معرف زندگی، فرهنگ، هنر و میراث مناطق روستایی است و جامعه محلی را از لحاظ اجتماعی و اقتصادی بهر همند م یسازد. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی سطوح معیشت پایدار جوامع روستایی اورامانات )چهار شهرستان پاوه، جوانرود، روانسر و ثلاث باباجانی( م یپردازد. روش پژوهش بر اساس هدف از نوع کاربردی ب هصورت توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، 17763 نفر بود ) N=17763 ( که 280 نفر از آ نها با استفاده از روش نمون هگیری تصادفی طبق های با انتساب متناسب ب هعنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرس شنامه محق قساخته مرتبطی با سؤالات مرتبط با دارای یهای معیشتی کشاورزان چهارچوب معیشت پایدار ارائ هشده توسط دپارتمان توسعه بی نالملل بود. روایی پرس شنامه توسط اعضای هیئ تعلمی گروه ترویج و آموزش کشاورزی و اداره کل میراث فرهنگی،گردشگری و صنای عدستی استان کرمانشاه موردبررسی قرار گرفت و پایایی آن توسط آلفای کرونباخ تأیید شد. داد ههای گردآور یشده با استفاده از نر مافزار SPSS23 تحلیل شدند. یافت هها نشان داد بالاترین سطح سرمایه، سرمایه فیزیکی و مالی، اجتماعی و کمترین آن سرمایه انسانی است. «اجاره منزل، فروش صنای عدستی، فروش غذاهای محلی » عمد هترین مشاغل مرتبط با گردشگری بودند. نتایج بیانگر تأثیر مثبت و معن یداری گردشگری بر سرمای ههای معیشتی خانوار روستایی بود. درنهایت را هاندازی دفتر گردشگری محلی، فراهم نمودن زیرساخ تها و تجهیزات روستایی برای گردشگران و توجه به ابتکارات مردم محلی پیشنهادات کلی مطالعه حاضر است.
