هدف پژوهش حاضر بررسی ساز و کارهایی است که از طریق آن ارزشهای فرهنگی با انگیزش و قصد کارآفرینانه در دو کشور فارسی زبان، یعنی ایران و افغانستان رابطه دارند. بدین منظور، دو نوع ارزش فرهنگی، یعنی خودتفسیری مستقل و وابسته با مدل رفتار برنامه- ریزی شده ادغام و بررسی شدند. دادههای پژوهش با استفاده از پرسشنامه از 452 دانشجوی کشاورزی (231 نفر از دانشگاه بوعلی سینا و 221 نفر از دانشگاه سمنگان) گردآوری شدند. نتایج مدلیابی معادلات ساختاری نشان داد که خودتفسیری مستقل و وابسته به طور غیرمستقیم و از طریق نگرش نسبت به کارآفرینی و کنترل رفتاری درک شده با قصد کارآفرینانه رابطه داشتند. نتایج نشان داد که اهمیت نسبی عوامل انگیزشی (یعنی نگرش، هنجارهای ذهنی و کنترل رفتاری درکشده) و پیشآیند آنها (یعنی ارزشهای فرهنگی) در دو کشور تفاوت معنیداری ندارند. نتایج این مطالعه میتواند به سیاستگذاران و آموزشگران در تدوین و توسعه راهبردهای اثربخش برای ارتقاء و توسعه فعالیتهای کارآفرینانه در بین دانشجویان کشاورزی کمک کند.
