چکیده: در نظام ترویج مبتنی بر پارادایم مشارکتی توسعه یکی از روش های مورد تاکید برای ارتقای مشارکت زنان در جامعه روستایی به عنوان نیمی از پیکره آن، توانمندسازی زنان و دختران روستایی از طریق طرح تسهیل گری می باشد و یکی از اهداف این طرح استفاده از توانایی زنان تسهیل گر در توسعه ظرفیت های کارآفرینی و اشتغال زنان روستایی است که رهیافت شایستگی ها به عنوان یکی از معیارهای اندازه گیری توانایی، ابزاری مناسب و ضروری در جهت بررسی نقش حیاتی کارآفرین در ایجاد، ماندگاری و موفقیت کسب و کارها به شمار می رود، بنابراین در این تحقیق مجموعه توانایی ها و شایستگی های کارآفرینانه زنان تسهیل گر روستایی (نمایندگان زنان روستایی) ارزیابی شده است؛ تحقیق حاضر به لحاظ هدف کاربردی است و ماهیت توصیفی- تحلیلی دارد. جامعه آماری تحقیق شامل 473 نفر از زنان تسهیل گر روستایی استان های قم، مرکزی و همدان بود؛ که بر اساس فرمول کوکران تعداد 212 نفر از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده متناسب با حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه می باشد که روایی آن توسط متخصصین تأیید و برای تأیید پایایی آن از روش آلفای کرونباخ استفاده گردید که مقدار آن در حد عالی گزارش شد (97/0). داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بر این اساس نتایج تحقیق نشان می دهد که از بین دوازده مؤلفه شایستگی مورد بررسی در بین زنان تسهیل گر روستایی، شایستگی اخلاقی، شایستگی شخصیتی و شایستگی فنی به ترتیب رتبه های یک، دو و سه را کسب نمودند. بیشترین میانگین در بین زنان تسهیل گر روستایی مقدار عددی 14/4 مربوط به شایستگی اخلاقی بود و در سطح زیاد ارزیابی شده است. به طور کلی میانگین شایستگی های کارآفرینانه (مجموع دوازده مؤلفه شایستگی تبیین شده) در بین زنان تسهیل گر روستایی مقدار (45/3) و متوسط ارزیابی شده است همچنین نتایج تحقیق از وجود ارتباط بین میزان شایستگی های کارآفرینانه با سطح تحصیلات، تجربه راه اندازی کارآفرینی، میزان رضایت از کارآفرینی، شرکت در دوره های آموزشی مرتبط با کارآفرینی، سابقه تسهیل گری، میزان رضایت از همکاری با طرح تسهیل گری حمایت می کنند.
